Kto kogo przedstawił w złym świetle? Odpowiedź na artykuł Johna FarrellaCzas czytania: 20 min

Casey Luskin

2023-02-15
Kto kogo przedstawił w złym świetle? Odpowiedź na artykuł Johna Farrella<span class="wtr-time-wrap after-title">Czas czytania: <span class="wtr-time-number">20</span> min </span>

Wyolbrzymianie lub przeinaczanie argumentów przeciwnika to powszechna taktyka w debatach. John Farrell w odpowiedzi na blogu Forbes.com na mój ostatni artykuł Pozytywny, sprawdzalny argument na rzecz teorii inteligentnego projektu1 oskarża mnie o popełnienie tego błędu2, ale w rzeczywistości to Farrell przedstawia moje argumenty w złym świetle. Zarzuca mi, że nie skontaktowałem się z biologiem ewolucyjnym z Dartmouth College Markiem McPeekiem przed napisaniem odpowiedzi na jego artykuł. To ironia i hipokryzja, ponieważ Farrell nie skontaktował się ze mną przed napisaniem odpowiedzi na mój artykuł. I chociaż nie mam o to do niego pretensji, to gdyby jednak porozumiał się ze mną w tej sprawie, to być może uniknąłby tak wielu błędów.

Po pierwsze, McPeek przyznaje w artykule, że „wyjaśnienie materialistycznych podstaw eksplozji kambryjskiej – pomimo twierdzeń niektórych neodarwinistów – stało się tym bardziej problematyczne, im więcej wiemy o tym wydarzeniu”3, ale w mojej wypowiedzi z 2009 roku na temat artykułu McPeeka4 nie utrzymuję, że – jak mówi Farrell – było to „impulsem dla teorii inteligentnego projektu”5. Krytykowany przez Farrella artykuł zatytułowałem Pozytywny, sprawdzalny argument na rzecz teorii inteligentnego projektu. Wyjaśniam tam, że sam w sobie argument na rzecz teorii ID jest argumentem pozytywnym. Nie bazuje on na obaleniu koncepcji niekierowanej ewolucji.

Po drugie, pan Farrell utrzymuje, że napisałem, iż artykuł McPeeka był przychylny teorii ID, i cytuje wypowiedź McPeeka: „Nie, artykuł z »BioEssays« nie przedstawia eksplozji kambryjskiej zgodnie z argumentacją teorii ID”6. Nie mam absolutnie żadnych zastrzeżeń do odpowiedzi McPeeka, ponieważ nigdzie nie twierdziłem, że jego artykuł przedstawia eksplozję kambryjską „zgodnie z argumentacją teorii ID”. W komentarzu wyraźnie zaznaczyłem, że McPeek nie jest zwolennikiem teorii ID i nie argumentował na rzecz tego ujęcia. Jak napisałem:

[…] nic nie wskazuje na to, że autorzy popierają teorię inteligentnego projektu (ID) i wydaje się, że wciąż mają nadzieję na „materialistyczne” wyjaśnienie eksplozji kambryjskiej7.

Również w tekście Pozytywny, sprawdzalny argument na rzecz teorii inteligentnego projektu podkreślam, że McPeek nie należy do zwolenników teorii ID8. Jak mogłem to jaśniej ująć?

W jednym z komentarzy stwierdziłem, że McPeek i współautorzy „puszczają oko w stronę niektórych argumentów głoszonych przez teoretyków projektu”. Farrell uznaje, że tym zdaniem przekonuję, iż artykuł McPeeka jest całkowicie przychylny teorii ID, ale ja tego wcale nie powiedziałem. Tak czy inaczej, tekst McPeeka to ukłon w stronę niektórych argumentów podnoszonych przez teoretyków projektu na temat eksplozji kambryjskiej. Nie wierzcie mi jednak na słowo i sami przeczytajcie, co ma do powiedzenia McPeek:

Na T-shircie promującym teorię ID wyjaśniono: „Fakt: czterdzieści typów kręgowców pojawia się nagle w zapisie kopalnym, bez prekursorów i form przejściowych – cóż to za »wielka tajemnica« i »wyzwanie«. Teoria ewolucji drży w posadach (idofcourse.com)”.

Chociaż polemizowalibyśmy z liczbami, to poza ostatnim zdaniem nie ma tu zbyt wiele treści, z którymi moglibyśmy się nie zgodzić. W gruncie rzeczy wielu współczesnych Darwinowi podzielało te poglądy i możemy przypuszczać, że gdyby wiktoriańska moda dopuszczała noszenie takiej odzieży, to z dumą nosiliby taką koszulkę9.

Następnie zaprezentowałem krytykę przedstawionej przez McPeeka próby materialistycznego wyjaśnienia eksplozji kambryjskiej. Mój krytycyzm argumentacji McPeeka w żaden sposób nie sugeruje, że uważam go za zwolennika teorii ID.

 

W poszukiwaniu wspólnego przodka

Udając, że nie ma odpowiedzi na to pytanie, pan Farrell zapytał: „Jak Luskinowi przyszło do głowy, że »Wiele genów i elementów funkcjonalnych nie jest rozmieszczonych w sposób, na jaki wskazywałby rodowód?«”10.

Każdy, kto poświęci nieco czasu na przeczytanie fachowej literatury z zakresu biologii ewolucyjnej i systematyki, odkryje, że drzewa filogenetyczne są zadziwiająco często ze sobą niezgodne. Tę niezgodność szczególnie wyraźnie widać w przypadku drzew molekularnych i morfologicznych. Jeden gen daje jedną wersję drzewa życia, zaś inny gen skutkuje zupełnie inną wersję tego drzewa. Wszystko to pokazuje, że podobieństwo genetyczne występuje w miejscach nieprzewidzianych przez wspólnotę pochodzenia11. Wiele artykułów wskazywało na ten problem. Oto dziesięć wybranych prac omawiających wyraźne niezgodności między drzewami molekularnymi:

  1. Gene Tree Discordance, Phylogenetic Inference and the Multispecies Coalescent [Niezgodność drzew genowych, wnioskowanie filogenetyczne i koalescencja wielogatunkowa]. Autorzy artykułu zauważyli, że: „Wielkie wyzwanie, które stoi przed próbą ułożenia tak dużego zbioru danych dotyczących gatunków we wzorzec drzewa, polega na tym, że w przypadku różnych genów w genomie ukazują się nam niezgodne ze sobą historie genealogiczne”12.
  2. Molecular Phylogenies Become Functional[Molekularne filogenezy stają się funkcjonalne]. W artykule tym czytamy, że „Gen dla mitochondrialnego cytochromu b wskazywał na […] niedorzeczną filogenezę ssaków i to niezależnie od metody konstruowania drzewa. Koty i wieloryby podpadały pod kategorię naczelnych, tworząc grupę razem z małpami właściwymi (małpokształtnymi i człekokształtnymi) oraz lemurowymi (lemurami, galagowatymi i lorisowatymi), ale z wyłączeniem tarsjuszy. Cytochrom b to gen najprawdopodobniej najczęściej sekwencjonowany u kręgowców, a w związku z tym ten rezultat jest jeszcze bardziej niepokojący”13.
  3. Large-Scale Taxonomic Profiling of Eukaryotic Model Organisms: A Comparison of Orthologous Proteins Encoded by the Human, Fly, Nematode, and Yeast Genomes, [Wielkoskalowe profilowanie taksonomiczne modelowych organizmów eukariotycznych. Porównanie białek ortologicznych kodowanych przez genomy człowieka, muchy, nicienia i drożdży]. Autorzy artykułu wyjaśniają, że badając drzewa filogenetyczne głównych grup zwierząt, można dostrzec, iż „różne białka dają inne drzewa filogenetyczne”14.
  4. Conflicting Phylogenetic Signals at the Base of the Metazoan Tree[Niezgodne sygnały filogenetyczne u podstawy drzewa wielokomórkowców]. Studium to zawiera szczegółowe wyliczenie niezgodności w drzewie wielokomórkowców oraz podsumowanie: „Rzetelna rekonstrukcja historii organizmów wielokomórkowych okazała się bardzo trudnym zadaniem”15.
  5. Animal Evolution and the Molecular Signature of Radiations Compressed in Time [Ewolucja zwierząt i skompresowana w czasie molekularna sygnatura promieniowania]. W artykule czytamy, że „Filogenetyczne związki między większością typów wielokomórkowców pozostają niepewne”. Problem tkwi w tym, że drzewa oparte na jednym genie lub białku często są niezgodne z drzewami opartymi na innych genach. Autorzy zastosowali technikę badania wielu genów, a mimo to wciąż uważają, że „pięćdziesięciogenowa matryca danych nie rozwiązuje problemu związków między większością typów wielokomórkowców”16.
  6. Bushes in the Tree of Life[Krzewy w drzewie życia]. Antonis Rokas i Sean Carroll przedstawili olbrzymie braki w drzewie życia, zwracając uwagę, że „duży ułamek pojedynczych genów daje filogenezy o niskiej jakości”17. Zauważyli również, że w jednym z badań „pominięto 35 procent genów z macierzy danych, ponieważ na podstawie tych genów konstruowano filogenezy niezgodne z przyjętymi poglądami”18. A co mówi się o technice polegającej na zwiększeniu ilości danych? Autorzy utrzymują, że „pewne kluczowe części [drzewa życia] mogą być trudne do ustalenia, niezależnie od tego, jaką ilością konwencjonalnych danych będziemy dysponować”19. Znaczy to, że wymówka polegająca na twierdzeniu, iż problemy istnieją z powodu „niewystarczającej ilości dostępnych baz danych sekwencji”, nie sprawdza się, a większa ilość danych nie wyjaśnia rozbieżności. Artykuł ten wskazuje, że „wielokrotne i uporczywe odkrywanie chaotycznych kladów (krzewów) powinno skłonić do ponownej oceny pewnych powszechnie przyjmowanych w systematyce molekularnej założeń”20. Rokas i Carroll są neodarwinistami, a zatem jednym założeniem, którego, niestety, nie poddają ponownej ocenie, jest wspólnota pochodzenia. Utrzymują oni, że problemy można rozwiązać, odwołując się do mniej przebadanych typów cech molekularnych. Krótko mówiąc, odwołują się do nowych, niesprawdzonych technik. A być może trudności w skonstruowaniu solidnych drzew filogenetycznych na podstawie danych molekularnych są efektem tego, że wspólnota pochodzenia nie jest żadną odpowiedzią.
  7. Hexapod Origins: Monophyletic or Paraphyletic?[Pochodzenie sześcionogów: monofiletyczne czy parafiletyczne?]. Według autorów artykułu dane molekularne wskazują, że sześcionogie stawonogi lub heksapody, czyli owady, nie są monofiletyczne. Jest to zadziwiający wniosek, ponieważ nie zgadza się z całą dotychczasową wiedzą. W artykule napisano też, że „chociaż koncepcja drzewa [życia] prowadzi do interesujących wniosków, to wskazuje również na – mające mocne potwierdzenie statystyczne – kilka ewidentnie niemożliwych do utrzymania powiązań”21.
  8. Conflict Among Individual Mitochondrial Proteins in Resolving the Phylogeny of Eutherian Orders [Konflikt pomiędzy poszczególnymi białkami mitochondrialnymi a rozstrzyganie problemu filogenezy rzędów ssaków wyższych]. W artykule tym czytamy, że oparta na badaniach molekularnych filogeneza jest wyraźnie niezgodna z wcześniej ustalonymi filogenezami głównych grup ssaków, takich jak łożyskowce, kopytne, gryzonie i naczelne. Tego anomalnego drzewa „nie otrzymaliśmy w wyniku błędu stochastycznego, lecz jest ono skutkiem ewolucji konwergentnej bądź równoległej”22.
  9. Multiple Independent Origins of Mitochondrial Gene Order in Birds [Wielokrotne, niezależne pochodzenie mitochondrialnego porządku genów u ptaków]. Autorzy artykułu opisali trudności, jakie napotkali biolodzy ewolucyjni, gdy za pomocą mitochondrialnego DNA próbowali skonstruować drzewo filogenetyczne dla głównych grup ptaków. Oparte na takich cząsteczkach mtDNA drzewa były niezgodne z tradycyjnymi wyobrażeniami o pokrewieństwie ptaków. Co ciekawe, uczeni ci odnaleźli „konwergentne” podobieństwo między niektórymi mtDNA ptaków a mtDNA odległych gatunków, takich jak węże i jaszczurki. W artykule zasugerowali, że mtDNA ptaków „powstało niezależnie wiele razy”23, a wyniki badań wskazują na „wielokrotne, niezależne powstanie układu danego genu dla mtDNA pośród różnorodnych ptaków”24.
  10. Why Darwin Was Wrong About the Tree of Life [Dlaczego Darwin mylił się w kwestii drzewa życia]. W artykule napisano, że:

„Przez długi czas Świętym Graalem był projekt konstruowania drzewa życia” – twierdzi Eric Bapteste, biolog ewolucyjny z Université Pierre et Marie Curie w Paryżu we Francji. Kilka lat temu wyglądało na to, że ten projekt znalazł się w zasięgu ręki. Dzisiaj leży w gruzach, rozdarty na strzępy zalewem negatywnych danych empirycznych. Obecnie wielu biologów utrzymuje, że koncepcja drzewa życia jest przestarzała i należy z niej zrezygnować. „Nie dysponujemy żadnymi świadectwami przemawiającymi na rzecz koncepcji drzewa życia” − kontynuuje Bapteste25.

Podstawowy problem koncepcji drzewa życia jest związany z tym, że różne sekwencje DNA prowadzą do różnych drzew życia.

Problemy zaczęły się na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy stało się możliwe sekwencjonowanie rzeczywistych genów bakterii i archeobakterii, a nie tylko RNA. Wszyscy się spodziewali, że te sekwencje DNA potwierdzą trafność drzewa RNA i czasami tak było. Jednak, co ważniejsze, niekiedy sprawy przedstawiały się inaczej. Na podstawie analizy RNA można było dojść do wniosku, że gatunek A był bliżej spokrewniony z gatunkiem B niż z gatunkiem C, podczas gdy drzewo utworzone na podstawie DNA wskazywało na coś odwrotnego26.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że nie takiego rodzaju danych oczekuje się w ramach koncepcji wspólnoty pochodzenia.

Artykuł omawia propozycje próbujące ocalić koncepcję wspólnoty pochodzenia, które w dużej mierze polegają na odwołaniach ad hoc do procesu zwanego lateralnym transferem genów. W procesie tym bakterie wymieniają geny, jednocześnie zamazując wszelkie sygnały filogenetyczne. W artykule zauważono jednak, że niezgodności występują nawet wśród wyższych gałęzi drzewa życia, gdzie zjawisko wymiany genów nie jest tak częste. Autor doszedł do wniosku, że „wyniki badań wskazują, że ewolucja zwierząt i roślin również nie ma charakteru ściśle drzewopodobnego”27.

W odniesieniu do wyższych gałęzi stwierdzono: „problem polega na tym, że różne geny opowiadały niezgodne ze sobą historie ewolucyjne”28. Wskutek tego pewien uczony przyznał, że nawet biorąc pod uwagę związki między wyższymi organizmami, „po prostu unicestwiliśmy drzewo życia”29. Podobnie jak w pierwszej cytowanej pracy z „Trends in Ecology and Evolution”30 powtórzono, że „niezgodne historie genealogiczne często występują w różnych genach w całym genomie”31.

Tego rodzaju dane są niezgodne z wyznaczaną przez koncepcję wspólnoty pochodzenia zagnieżdżoną hierarchą32.

Jak te dane mają się do teorii inteligentnego projektu? Teoria ID nie jest niezgodna ani z hipotezą wspólnoty pochodzenia, ani z poszukiwaniami wzorców cech, które pasują do zagnieżdżonej hierarchii. Kiedy projektanci projektują różne struktury, używając do tego różnych „wariacji”, takie struktury mogą być często klasyfikowane jako zagnieżdżona hierarchia.

Jednakże projektanci mogą także ponownie wykorzystać części w sposób, który nie musi być dopasowany do zagnieżdżonej hierarchii. Kiedy natrafiamy na ponowne wykorzystanie części w sposób, który nie może być wyjaśniony za pomocą drzewa filogenetycznego i wspólnoty pochodzenia, to jest to taki rodzaj danych, którego moglibyśmy oczekiwać w ramach teorii ID, ale nie w ramach koncepcji wspólnoty pochodzenia. I faktycznie, znajdujemy wiele danych, których nie przewiduje koncepcja wspólnoty pochodzenia. Jak pokazuje to krótkie omówienie, liczba takich danych jest całkiem pokaźna.

Mówiąc o innych danych, które są problematyczne dla koncepcji wspólnoty pochodzenia, należy zaznaczyć, że:

(1) dane filogenetyczne i dane biogeograficzne często nie są ze sobą zgodne33;

(2) dane filogenetyczne i dane paleontologiczne często nie są ze sobą zgodne34;

(3) często brakuje skamieniałości przejściowych35 (lub też „przewidywane” skamieniałości przejściowe przy dokładniejszym przebadaniu okazują się nie tym, czego oczekiwano36);

(4) „homologiczne” struktury często mają różne ścieżki rozwoju lub też różne struktury często mają „homologiczne” ścieżki rozwoju37.

 

Pan Farrell traci grunt po nogami

Farrell cytuje McPeeka, który oznajmił, że musiałby „wiedzieć, jakich mechanizmów używał stwórca, aby uzyskać taki wynik, i sprawdzić, czy uda się odtworzyć ten sam wynik za pomocą tych samych mechanizmów”. I właśnie przedmiotem mojego artykułu było przedstawienie inteligentnego projektu jako zrozumiałego i testowalnego mechanizmu biologicznego pochodzenia38. Obserwacje otaczającego nas świata pokazują, że mechanizm opisywany przez teorię ID umożliwia:

  1. wytworzenie wysokiego poziomu złożonej i wyspecyfikowanej informacji;
  2. wprowadzanie „w pełni ukształtowanych” systemów do środowiska z pominięciem mniej zaawansowanych prekursorów;
  3. ponowne wykorzystanie części, które działają w różnych projektach;
  4. wytwarzanie struktur, które pełnią określoną funkcję.

Teoria ID proponuje zatem mechanizm, który możemy zrozumieć na podstawie obserwacji otaczającego nas świata, i wykorzystuje ten mechanizm do wyjaśnienia tego, co widzimy w przyrodzie. W taki sam sposób postępuje się w naukach historycznych – obserwuje się działające w otaczającym nas świecie przyczyny, a następnie wykorzystuje się te przyczyny do wyjaśnienia zdarzeń historycznych.

Teoria ID powołuje się na uzasadniony mechanizm – czyli inteligencję – który rozumiemy, obserwując otaczający nas świat. Niemniej Farrell cytuje McPeeka, który twierdzi, że „wszystkie […] argumenty na rzecz teorii ID należą do jednej z dwóch kategorii: (1) argumentu z analogii lub (2) argumentu, zgodnie z którym nauka nie potrafi czegoś wyjaśnić, więc mamy do czynienia z projektem”39. Raz jeszcze powtórzę: nie używam żadnego z tych argumentów.

Po pierwsze, argument na rzecz projektu nie jest jedynie zwykłą analogią. Współczesna teoria informacji pozwala nam matematycznie opisać dokładne informacyjne właściwości obecne w zaprojektowanych obiektach i w DNA. Teoretyk informacji Hubert Yockey zauważa, że DNA zawiera kod, który z matematycznego punktu widzenia jest identyczny z językiem:

Należy zrozumieć, że nie rozumujemy przez analogię. Hipotezę sekwencji [mówiącą, że ściśle określony porządek symboli zapisuje informację] stosuje się bezpośrednio do białka i tekstu genetycznego, jak również do języka pisanego, a zatem z matematycznego punktu widzenia należy je potraktować tak samo40.

Mój argument wykracza daleko poza zwykłą analogię. Właściwości życia, takie jak wyspecyfikowana złożoność, nagłe pojawienie się w zapisie kopalnym w pełni uformowanych gatunków, ponowne zastosowanie genów w różnych organizmach i funkcjonalność „śmieciowego” DNA, są wymiernymi własnościami, które nie zależą tylko od zwykłego rozumowania przez analogię. Odpowiadają one precyzyjnym wzorcom, które często zauważamy w obiektach stworzonych przez człowieka.

Po drugie, powtórzę to raz jeszcze, sens mojego artykułu sprowadza się do tego, że teoria ID przedstawia pozytywny argument, który nie polega jedynie na obaleniu teorii ewolucji. Wygląda na to, że pan Farrell i doktor McPeek zamierzają to pominąć, jeśli traktują teorię ID jedynie jako argument negatywny.

 

Pan Farrell cofa się do średniowiecza

W konkluzji Farrell cytuje kilku średniowiecznych filozofów, aby podkreślić, że „Zasadnicze wyrugowanie projektanta poza obręb metodologii nauki ma długą, zakorzenioną w chrześcijańskiej filozofii przyrody tradycję”41. Istnieją dwa poważne problemy z tym argumentem.

Po pierwsze, Farrell ignoruje fakt, że odwoływanie się do projektu ma również dobrze zakorzenioną tradycję w filozofii. Przede wszystkim niektórzy z największych filozofów, włączając w to Platona, odwoływali się do inteligentnej sprawczości, aby wyjaśnić to, co obserwowali w przyrodzie. Wielu późniejszych filozofów katolickich, takich jak Tomasz z Akwinu, także używało argumentów z projektu.

Po drugie, przytoczone przez Farrella cytaty nie są odpowiedzią na mój argument. W moim artykule wskazałem na kilkanaście konkretnych obszarów, w których wykorzystanie teorii ID wspomaga rozwój nauki. Dotyczą one takich dziedzin jak genetyka, paleontologia, fizyka i kosmologia. Ponadto przywołałem dziesiątki fachowych prac naukowych opublikowanych przez teoretyków projektu, które przyczyniły się do tego rozwoju.

Powołanie się przez Farrella na kilku średniowiecznych filozofów nie podważa moich argumentów na rzecz tego, jak teoria ID może przyczynić się do rozwoju nauki w XXI wieku. Wskazuje jednak niezdolność krytyków teorii ID do zmierzenia się z pozytywnym argumentem na rzecz projektu.

Casey Luskin

Oryginał: Who Misrepresented Who? A Response to John Farrell, „Evolution News & Science Today” 2011, April 2 [dostęp 15 II 2023].

 

Przekład z języka angielskiego: Patryk Ziegert

Przekład otrzymał III nagrodę w IV edycji konkursu dla tłumaczy zorganizowanego przez Fundację En Arche

Źródło zdjęcia: Pixabay

Ostatnia aktualizacja strony: 15.2.2023

Przypisy

  1. Por. C. Luskin, Pozytywny, sprawdzalny argument na rzecz teorii inteligentnego projektu, tłum. A. Pacia, „W Poszukiwaniu Projektu” 2023, 8 lutego [dostęp: 8 II 2023].
  2. Por. J. Farrell, Oblany test z naukowości, tłum. J. Maćkiewicz, „W Poszukiwaniu Projektu” 2023, 10 lutego [dostęp: 10 II 2023].
  3. K.J Peterson, M.R Dietrich, M.A. McPeek, MicroRNAs and Metazoan Macroevolution: Insights Into Canalization, Complexity, and the Cambrian Explosion, „BioEssays” 2009, Vol. 31, No, 7, s. 737 [736–747], https://doi.org/10.1002/bies.200900033.
  4. Por. C. Luskin, BioEssays Article Admits Materialistic Basis of the Cambrian Explosion” is Elusive”, „Evolution News & Science Today” 2009, June 24 [dostęp: 28 XI 2022].
  5. J. Farrell, Oblany test z naukowości.
  6. Tamże.
  7. C. Luskin, Pozytywny, sprawdzalny argument.
  8. Tamże.
  9. K.J Peterson, M.R Dietrich, M.A. McPeek, MicroRNAs and Metazoan Macroevolution, s. 736.
  10. J. Farrell, Oblany test z naukowości.
  11. Aby zapoznać się ze znakomitą dyskusją na ten temat por. Evolution News, For Darwin Day: False Facts & Dawkins’ Whopper, „Evolution News & Science Today” 2011, February 11 [dostęp: 7 II 2023].
  12. J.H. Degnan, N.A. Rosenberg, Gene Tree Discordance, Phylogenetic Inference and the Multispecies Coalescent, „Trends in Ecology and Evolution” 2009, Vol. 24, No. 6, s. 332 [332–340], https://doi.org/10.1016/j.tree.2009.01.009.
  13. M.S.Y. Lee, Molecular Phylogenies Become Functional, „Trends in Ecology and Evolution” 1999, Vol. 14, No. 5, s. 177 [177–178], https://doi.org/10.1016/S0169-5347(99)01603-1.
  14. A.R. Mushegian et al., Large-Scale Taxonomic Profiling of Eukaryotic Model Organisms: A Comparison of Orthologous Proteins Encoded by the Human, Fly, Nematode, and Yeast Genomes, „Genome Research” 1998, Vol. 8, No. 6, s. 591 [590–598], https://doi.org/10.1101/gr.8.6.590.
  15. A. Rokas et al., Conflicting Phylogenetic Signals at the Base of the Metazoan Tree, „Evolution and Development” 2003, Vol. 5, No. 4, s. 346–359 [autor nie wskazał konkretnej strony – przyp. tłum.], https://doi.org/10.1046/j.1525-142x.2003.03042.x.
  16. A. Rokas, D. Krüger, S.B. Carroll, Animal Evolution and the Molecular Signature of Radiations Compressed in Time, „Science” 2005, Vol. 310, No. 5756, s. 1933 [1933–1938], https://doi.org/10.1126/science.1116759.
  17. A. Rokas, S.B. Carroll, Bushes in the Tree of Life, „PLoS Biology” 2006, Vol. 4, No. 11, s. 1902 [1899–1904], https://doi.org/10.1371/journal.pbio.0040352 (przyp. tłum.).
  18. Tamże.
  19. Tamże, s. 1900.
  20. Tamże.
  21. F. Nardi et al., Hexapod Origins: Monophyletic or Paraphyletic?, „Science” 2003, Vol. 299, No. 5614, s. 1889 [1887–1889], https://doi.org/10.1126/science.1078607.
  22. Y. Cao et al., Conflict Among Individual Mitochondrial Proteins in Resolving the Phylogeny of Eutherian Orders, „Journal of Molecular Evolution” 1998, Vol. 47, No. 3, s. 321 [307–322], https://doi.org/10.1007/pl00006389.
  23. D.P. Mindell, M.D. Sorenson, D.E. Dimcheff, Multiple Independent Origins of Mitochondrial Gene Order in Birds,„Proceedings of the National Academy of Sciences USA” 1998, Vol. 95, s. 10693 [10693–10697], https://doi.org/10.1073/pnas.95.18.10693 (przyp. tłum.).
  24. Tamże, s. 10696.
  25. G. Lawton, Why Darwin Was Wrong about the Tree of Life, „New Scientist” 2009, January 21 [dostęp: 23 XII 2022].
  26. Tamże.
  27. Tamże.
  28. Tamże.
  29. Autor ma na myśli pogląd wyrażony przez Michaela Syvanena. Por. tamże (przyp. tłum.).
  30. Por. przypis 12.
  31. Tamże.
  32. Por. C. Luskin, Testing the Orchard Model and the NCSE’s Claims of “Nested Patterns” Supporting a “Tree of Life”, „Evolution News & Science Today” 2010, March 4 [dostęp: 12 I 2023].
  33. Por. tenże, Sea Monkeys Are the Tip of the Iceberg: More Biogeographical Conundrums for Neo-Darwinism, „Evolution News & Science Today” 2010, March 3 [dostęp: 12 I 2023].
  34. Por. tenże, Sea Monkey Hypotheses Refute the NCSE’s Biogeography Objections to Explore Evolution, „Evolution News & Science Today” 2010, March 2 [dostęp: 12 I 2023].
  35. Por. The Abrupt Appearance of Biological Forms, „Darwin’s Failed Predictions” [dostęp: 12 I 2023].
  36. Por. tenże, Tiktaalik Blown “Out of the Water” by Earlier Tetrapod Fossil Footprints, „Evolution News & Science Today” 2010, January 7 [dostęp: 12 I 2023].
  37. Por. J. Wells, P. Nelson, Homology: A Concept in Crisis, „Origins & Design” 1997, Vol. 18, No. 2 [dostęp: 12 I 2023].
  38. Por. C. Luskin, Pozytywny, sprawdzalny argument.
  39. J. Farrell, Oblany test z naukowości.
  40. H.P. Yockey, Self Organization Origin of Life Scenarios and Information Theory, „Journal of Theoretical Biology” 1981, Vol. 91, No. 1, s. 16 [13–31], https://doi.org/10.1016/0022-5193(81)90370-2.
  41. J. Farrell, Oblany test z naukowości.

Literatura:

  1. Cao Y. et al., Conflict Among Individual Mitochondrial Proteins in Resolving the Phylogeny of Eutherian Orders, „Journal of Molecular Evolution” 1998, Vol. 47, No. 3, s. 307–322, https://doi.org/10.1007/pl00006389.
  2. Degnan J.H., Rosenberg N.A., Gene Tree Discordance, Phylogenetic Inference and the Multispecies Coalescent, „Trends in Ecology and Evolution” 2009, Vol. 24, No. 6, s. 332–340, https://doi.org/10.1016/j.tree.2009.01.009.
  3. Evolution News, For Darwin Day: False Facts & Dawkins’ Whopper, „Evolution News & Science Today” 2011, February 11 [dostęp: 7 II 2023].
  4. Farrell J., Oblany test z naukowości, tłum. J. Maćkiewicz, „W Poszukiwaniu Projektu” 2023, 10 lutego [dostęp: 10 II 2023].
  5. Lawton G., Why Darwin Was Wrong about the Tree of Life, „New Scientist” 2009, January 21 [dostęp: 23 XII 2022].
  6. Lee M.S.Y., Molecular Phylogenies Become Functional, „Trends in Ecology and Evolution” 1999, Vol. 14, No. 5, s. 177–178, https://doi.org/10.1016/S0169-5347(99)01603-1.
  7. Luskin C, Sea Monkey Hypotheses Refute the NCSE’s Biogeography Objections to Explore Evolution, „Evolution News & Science Today” 2010, March 2 [dostęp: 12 I 2023].
  8. Luskin C, Sea Monkeys Are the Tip of the Iceberg: More Biogeographical Conundrums for Neo-Darwinism, „Evolution News & Science Today” 2010, March 3 [dostęp: 12 I 2023].
  9. Luskin C, Tiktaalik Blown “Out of the Water” by Earlier Tetrapod Fossil Footprints, „Evolution News & Science Today” 2010, January 7 [dostęp: 12 I 2023].
  10. Luskin C., BioEssays Article Admits Materialistic Basis of the Cambrian Explosion” is Elusive”, „Evolution News & Science Today” 2009, June 24 [dostęp: 28 XI 2022].
  11. Luskin C., Pozytywny, sprawdzalny argument na rzecz teorii inteligentnego projektu, tłum. A. Pacia, „W Poszukiwaniu Projektu” 2023, 8 lutego [dostęp: 8 II 2023].
  12. Luskin C., Testing the Orchard Model and the NCSE’s Claims of “Nested Patterns” Supporting a “Tree of Life”, „Evolution News & Science Today” 2010, March 4 [dostęp: 12 I 2023].
  13. Mindell D.P., Sorenson M.D., Dimcheff D.E., Multiple Independent Origins of Mitochondrial Gene Order in Birds, „Proceedings of the National Academy of Sciences USA” 1998, Vol. 95, s. 10693–10697, https://doi.org/10.1073/pnas.95.18.10693.
  14. Mushegian A.R. et al., Large-Scale Taxonomic Profiling of Eukaryotic Model Organisms: A Comparison of Orthologous Proteins Encoded by the Human, Fly, Nematode, and Yeast Genomes, „Genome Research” 1998, Vol. 8, No. 6, s. 590–598, https://doi.org/10.1101/gr.8.6.590.
  15. Nardi F. et al., Hexapod Origins: Monophyletic or Paraphyletic?, „Science” 2003, Vol. 299, No. 5614, s. 1887–1889, https://doi.org/10.1126/science.1078607.
  16. Peterson K.J., Dietrich M.R., McPeek M.A., MicroRNAs and Metazoan Macroevolution: Insights Into Canalization, Complexity, and the Cambrian Explosion, „BioEssays” 2009, Vol. 31, No, 7, s. 736–747, https://doi.org/10.1002/bies.200900033.
  17. Rokas A. et al., Conflicting Phylogenetic Signals at the Base of the Metazoan Tree, „Evolution and Development” 2003, Vol. 5, No. 4, s. 346–359, https://doi.org/10.1046/j.1525-142x.2003.03042.x.
  18. Rokas A., Carroll S.B., Bushes in the Tree of Life, „PLoS Biology” 2006, Vol. 4, No. 11, s. 1899–1904, https://doi.org/10.1371/journal.pbio.0040352.
  19. Rokas A., Krüger D., Carroll S.B., Animal Evolution and the Molecular Signature of Radiations Compressed in Time, „Science” 2005, Vol. 310, No. 5756, s. 1933–1938, https://doi.org/10.1126/science.1116759.
  20. The Abrupt Appearance of Biological Forms, „Darwin’s Failed Predictions” [dostęp: 12 I 2023].
  21. Wells J., Nelson P., Homology: A Concept in Crisis, „Origins & Design” 1997, Vol. 18, No. 2 [dostęp: 12 I 2023].
  22. Yockey H.P., Self Organization Origin of Life Scenarios and Information Theory, „Journal of Theoretical Biology” 1981, Vol. 91, No. 1, s. 13–31, https://doi.org/10.1016/0022-5193(81)90370-2.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *



Najnowsze wpisy

Najczęściej oglądane wpisy

Wybrane tagi