Muchołówka amerykańska jest niewielkim gatunkiem rośliny z rodzaju muchołówkowatych należącym do rodziny rosiczkowatych. Roślina ta od zawsze fascynowała botaników na całym świecie. Artykuły na jej temat ukazywały się m.in. na łamach prestiżowego czasopisma Nature. Muchołówka zajmuje niewielkie obszary Stanów Zjednoczonych. Najczęściej można ją znaleźć na terenach podmokłych i dobrze nasłonecznionych. Roślina ta nie jest w stanie czerpać substancji odżywczych z gleby, dlatego też żywi się niewielkimi owadami, wykorzystując do tego celu liście, które stanowią śmiertelną pułapkę dla nadlatujących owadów. Pułapka zatrzaskuje się błyskawicznie po dotknięciu przez ofiarę któregoś z czułek włosowatych.
Marcos Eberlin, brazylijkski chemik zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Chemii na University of Campinas 
w São Paulo, opublikował w 2019 roku książkę Foresight: How the Chemistry of Life Reveals Planning and Purpose (Patrząc w przód. W jaki sposób chemia życia wskazuje na zaplanowanie i celowość). Praca została wydana nakładem wydawnictwa Discovery Institute Press. W jednym z rozdziałów Eberlin skupił swoją uwagę na roślinach mięsożernych i przedstawił problem związany zadziwiającym sposobem zdobywania pokarmu przez muchołówkę amerykańską. Podkreślał, że liście rośliny tego rodzaju pełnią zasadniczo dwie funkcje, które polegają na schwytaniu owada i wielogodzinnym trawieniu pożywienia. Eberlin zastanawia się, czy obie funkcje mogły powstać razem na drodze doboru naturalnego. Uczony wątpi w taką możliwość i argumentuje, że system trawienia muchołówki nie mógł się w pełni rozwinąć bez pełnej funkcjonalności pułapki, a ta również nie mogła powstać na drodze powolnych zmian, ponieważ pośrednie stopnie rozwoju nie pełniłyby w przypadku tej rośliny korzystnej funkcji.
Co ciekawe, zagadnienie mięsożernych roślin interesowało również Darwina, który poświęcił tej problematyce osobną książkę. Zdaniem angielskiego przyrodnika muchołówka amerykańska jest jednym „z najwspanialszych organizmów na Ziemi” i „jedną z najlepiej przystosowanych roślin” (Insectivorous Plants, John Murray, London 1875, s. 286, 358). Autor O powstawaniu gatunków przypuszczał, że różnorodność przyrody ożywionej jest rezultatem działania doboru naturalnego. Jak jednak twierdzi Eberlin, współczesna nauka pokazuje, że życie jest o wiele bardziej złożone, niż mógł to sobie wyobrazić Darwin.
Grzegorz Malec
Tekst na podstawie: Evolution News 1, 2, 3 [dostęp 18 X 2019]
Źródło zdjęcia: Wikimedia Commons
Ostatnia aktualizacja strony: 18.10.2019