Uczeni o zbliżonych poglądach - W Poszukiwaniu Projektu

David Berlinski

Amerykański filozof i matematyk żydowskiego pochodzenia

David Berlinski jest amerykańskim filozofem i matematykiem żydowskiego pochodzenia.

Urodził się w 1942 roku w Nowym Jorku. Jego ojcem był Herman Berlinski – znany kompozytor i pianista, a matką Sina Berlinski – nauczycielka śpiewu i gry na pianinie. Rodzina przyszłego filozofa opuściła Francję w czasie II wojny światowej. David Berlinski ma doktorat z filozofii, który uzyskał na Princeton University. Odbył również staże podoktorskie z matematyki i biologii molekularnej na Columbia University w Nowym Jorku. W czasie swojej kariery akademickiej prowadził zajęcia głównie z filozofii, matematyki i języka angielskiego. Pracował między innymi na Stanford University, Rutgers University, City University of New York i Université de Paris.

Berlinski został członkiem Ruchu Inteligentnego Projektu w drugiej połowie lat 90. Krótko przed opublikowaniem Czarnej skrzynki Darwina autorstwa Michaela J. Behe’ego napisał ważny artykuł zatytułowany The Deniable Darwin [Darwinowi można zaprzeczyć]. W tekście tym przedstawił swoje wątpliwości wobec darwinizmu, a także zawarł pogląd, że jest on niefalsyfikowalny i dlatego nie może posiadać statusu teorii naukowej. Warto jednak zauważyć, że Berlinski nigdy nie opowiedział się wprost za teorią inteligentnego projektu. Uczony twierdzi między innymi, że wyspecyfikowana złożoność nie jest warunkiem wystarczającym do wnioskowania o projekcie. Teorię ID traktuje jako wartościową alternatywę dla darwinizmu.

Berlinski jest autorem licznych publikacji z różnych dziedzin. Napisał między innymi biografię Isaaca Newtona czy książkę na temat życia i poglądów Euklidesa. Jego najbardziej znana pozycja w dorobku ukazała się w 2008 roku. Praca nosi tytuł Szatańskie urojenie. Ateizm i jego pretensje naukowe i jest krytyką poglądów przedstawicieli tzw. nowego ateizmu, którego głównymi przedstawicielami są Richard Dawkins, Sam Harris, Daniel Dennett i Christopher Hitchens. Berlinski twierdzi, że propagowana przez nich ateistyczna wizja nauki nie prowadzi do rozwoju, ale jest jej wyraźnym ograniczeniem. Warto zauważyć, że Berlinski krytykuje poglądy swoich adwersarzy z pozycji agnostyka. W tym samym roku został wyemitowany film dokumentalny Expelled: No Intelligence Allowed [Wykluczeni: inteligencji wstęp wzbroniony], w którym wyraził on kontrowersyjny pogląd, że darwinizm jest pożywką dla takich ideologii jak nazizm.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1tb6

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń

Francis Crick

Angielski biolog molekularny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Francis Crick był angielskim biologiem molekularnym i laureatem Nagrody Nobla.

Urodził się 8 czerwca 1916 roku w Northampton w Anglii. Przyszyły noblista już w młodości interesował się nauką. W wieku dziesięciu lat próbował przeprowadzać w domu pierwsze eksperymenty. Większość swojego czasu poświęcał wówczas lekturze książek z różnych dziedzin nauk przyrodniczych. W swojej autobiografii wspomniał, że w wieku 10 lub 12 lat oświadczył matce, że nie zamierza dłużej chodzić do kościoła i że bardziej interesuje go nauka niż religia. Po odbyciu edukacji zasadniczej Crick rozpoczął studia na wydziale fizyki na University College w Londynie. Stopień licencjata uzyskał w wieku 21 lat. Studia doktoranckie (zajmował się wówczas zagadnieniem lepkości wody) przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie działań wojennych Crick został oddelegowany do grupy odpowiedzialnej za zaprojektowanie min nowego rodzaju typu. Po wojnie wrócił na studia, ale w drugiej połowie lat 40. zmienił obszar zainteresowań i postanowił poświęcić się biologii. Podjął wówczas pracę w Laboratorium Cavendisha w Cambridge, gdzie zajmował się badaniami dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego.

W 1951 roku Crick podjął współpracę z amerykańskim biochemikiem Jamesem Watsonem. W tym samym roku Rosalind Franklin oznajmiła w czasie seminarium na King’s College w Londynie, że istnieje możliwość przedstawienia struktury DNA (kwasu dezoksyrybonukleinowego) w postaci nici. Wcześniej sądzono, że DNA jest jedynie pewnym spoiwem dla białek. Dwa lata później na podstawie rentgenogramów zrobionych przez Fanklin Crick i Watson odkryli strukturę DNA, za co w 1962 roku otrzymali Nagrodę Nobla (do nagrodzonych dołączył również Maurice Wilkins). Franklin zmarła na raka kilka lat wcześniej, w 1958 roku.

Na początku lat 70. Crick wspólnie z Lesliem E. Orgelem na łamach czasopisma „Icarus” opublikowali niedługi zatytułowany Kierowana panspermia, w którym rozważali ideę pozaziemskiego pochodzenia życia. Crick był ateistą, dlatego nie brał pod uwagę, że życie mógł stworzyć Bóg lub inna podobna istota nadprzyrodzona. Uczeni zaproponowali koncepcję kierowanej panspermii, zgodnie z którą życie powstało na odległej planecie i naturalnie ewoluowało do postaci wysoko rozwiniętej cywilizacji. Następnie na pokładzie statku kosmicznego zostały wysłane na Ziemię zarodniki, które drogą naturalnych procesów ulegały przekształceniom i doprowadziły do różnorodności organizmów, która istnieje obecnie. Ideę Crick rozwinął w książce Istota i pochodzenie życia.

Jedną z szerzej dyskutowanych publikacji angielskiego biologa była praca zatytułowana Zdumiewająca hipoteza, czyli nauka w poszukiwaniu duszy. Książka ukazała się pod koniec 1994 roku i zawiera wieloletnie przemyślenia uczonego na temat ludzkiej świadomości. Autor przedstawił w niej świadomość jako własność ludzkiego mózgu, która nie ma nic wspólnego z duszą, o której mowa w podtytule książki.

Francis Crick zmarł 28 lipca 2004 roku w San Diego w stanie Kalifornia. Jego ciało zostało skremowane, a prochy rozrzucone na Oceanie Spokojnym. Miał wówczas 88 lat.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1tzd

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń

Antony Flew

Angielski filozof, pisarz

Uczęszczał do St Faith’s School w Cambridge i do Kingswood School w Bath. Studiował japonistykę w The School of Oriental and African Studies Uniwersytetu w Londynie. W czasie II wojny światowej był oficerem wywiadu Królewskich Sił Powietrznych. Po wojnie studiował literaturę humanistyczną na w St John’s College w Oxfordzie.

Wykładał filozofię w college’u Christ Church w Oxfordzie oraz na uniwersytetach Aberdeen, Keele, Calgary, Reading i Toronto. Pełnił rolę wiceprezydenta Conservative Monday Club oraz Western Goals Institute.

Przez wiele dziesięcioleci znany był jako czołowy ateista na świecie i krytykował wszystkie religie (głównie chrześcijaństwo). Był szczególnie krytycznie nastawiony wobec idei życia po śmierci i zmartwychwstania. Pod koniec życia porzucił jednak ateizm, określając siebie jako deistę, a chrześcijaństwo uznał za godne szacunku i czci. Mimo, iż nie nadal nie wierzył w życie po śmierci i zmartwychwstanie, to opowiedział się za istnieniem Boga Arystotelesa, czyli Wielkiego Poruszyciela. Do zmiany światopoglądu skłoniły go między innymi argumenty formułowane w ramach teorii inteligentnego projektu.

W 1950 roku ogłosił słynną rozprawę Theology and Falsification [Teologia a falsyfikacja], która na długie lata określiła program dociekań myślicieli ateistycznych i była najczęściej wznawianą publikacją filozoficzną w drugiej połowie XX wieku.

Otrzymał Nagrodę Schlarbaum, przyznaną przez amerykański Ludwig von Mises Institute za „wybitne osiągnięcia w działaniach na rzecz wolności”. Od Uniwersytetu Biola otrzymał także Nagrodę im. Phillipa E. Johnsona na rzecz Wolności i Prawdy. Był członkiem honorowym Nowozelandzkiego Związku Racjonalistów i Humanistów oraz amerykańskiego Committee for Skeptical Inquiry, który uhonorował go nagrodą Ku Chwale Rozumu za długoletni wkład w stosowanie krytycznych i naukowych metod badań oraz uzasadnień w zakresie oceny roszczeń do wiedzy i rozwiązywania problemów społecznych.

Był autorem i współautorem ponad trzydziestu książek i esejów filozoficznych, m.in. God and Philosophy [Bóg i filozofia]; The Presumption of Atheism [Założenie ateizm]; How to Think Straight [Nauka poprawnego myślenia]; Bóg istnieje: Jak najsłynniejszy ateista świata zmienił zdanie; God: A Critical Inquiry [Bóg. Analiza krytyczna]; Atheistic Humanism [Ateistyczny humanizm]; Evolutionary Ethics [Etyka ewolucyjna].

Antony Flew zmarł 8 kwietnia 2010 roku.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/7tmw6

Ostatnia aktualizacja strony: 10.05.2020

Rozwiń

Fred Hoyle

Brytyjski astronom, kosmolog, matematyk i astrofizyk

Sir Fred Hoyle był wybitnym brytyjskim astronomem, kosmologiem, matematykiem i astrofizykiem.

Urodził się 24 czerwca 1915 roku w Gilstead w hrabstwie West Yorkshire. Edukację zasadniczą odbył w rodzinnym mieście. Już w młodym wieku interesował się chemią i zamiast przebywać w szkolnej ławce w Bingley Grammar School, przeprowadzał rozmaite doświadczenia w tajemnicy przed rodzicami albo spędzał czas w miejscowym kinie. W wieku siedemnastu lat Hoyle podjął studia chemiczne na University of Leeds, ale już rok później, po tym jak otrzymał stypendium, przeniósł się do Emmanuel College na University of Cambridge, gdzie studiował matematykę. Studia ukończył z wyróżnieniem, a następnie wstąpił do wojska i w czasie II wojny światowej prowadził badania nad udoskonalaniem systemu obrony radarowej. Po odbyciu służby wojskowej Hoyle wrócił do Cambridge i na tamtejszym uniwersytecie objął stanowisko wykładowcy matematyki.

W tamtym czasie uczony był przekonany, że Wszechświat nie powstał w wyniku pierwotnego wybuchu. Hoyle był ateistą i twierdził, że idea początku Wszechświata pociąga za sobą konsekwencję w postaci poglądu, że jakaś istota musiała być odpowiedzialna za jego początek. Akceptował idee ekspansji Wszechświata, ale utrzymywał jednocześnie, że materia powstaje z niczego. Hoyle razem Thomasem Goldem i Hermannem Bondim są autorami kosmologii stanu stacjonarnego. To właśnie Hoyle ukuł termin „Big Bang”, który miał być karykaturą krytykowanej przez niego teorii, ale ku jego zdziwieniu określenie to przyjęło się wśród uczonych i nie miało pejoratywnego wydźwięku. Hoyle do końca życia pozostał krytykiem idei początku Wszechświata.

Hoyle jest autorem kilkudziesięciu książek. Jego twórczość obejmuje pozycje naukowe, popularno-naukowe i fantastykę. Jednym z jego największych osiągnięć jest obszerny artykuł Synthesis of the Elements in Stars [Synteza pierwiastków w gwiazdach], który został opublikowany w roku 1957 na łamach październikowego numeru czasopisma „Reviews of Modern Physics” (w tym samym roku Hoyle został też wybrany na członka Royal Society). Współautorami tekstu byli: Margaret Burbidge, Geoffrey Burbidge i William A. Fowler. Tematem przewodnim tego obszernego artykułu było pochodzenie pierwiastków ciężkich. Zdaniem autorów najważniejsze związki chemiczne dla życia na Ziemi pochodzą z wymarłych gwiazd. Już na początku lat 60. Hoyle był zafascynowany ideą, że to, co jest niezbędne dla powstania i rozwoju życia na Ziemi, pochodzi z Kosmosu.

Hoyle pracował na University of Cambridge aż do roku 1972. Zwieńczeniem jego długiej kariery akademickiej oraz uhonorowaniem wkładu w rozwój nauki był tytuł szlachecki, który został mu nadany w tym samym roku (Hoyle miał wówczas 57 lat). W kolejnych latach uczony prowadził jeszcze wykłady na Cornell University.

Chociaż Hoyle zawsze był postacią kontrowersyjną, to cieszył się uznaniem w świecie nauki. Sytuacja zmieniła się na początku lat 80., kiedy uczony wyraził swój najbardziej nieortodoksyjny pogląd, który wprawił w osłupienie społeczność naukowców. Stwierdził wówczas, że życie na Ziemi nie jest wynikiem ewolucji chemicznej, ale pochodzi z Kosmosu (patrz: hipoteza panspermii). Hoyle był zdania, że przestrzeń kosmiczna jest siedliskiem „nasion życia”, które regularnie docierały na Ziemię i wywoływały mutacje selekcjonowane następnie przez dobór naturalny, o którym pisał Darwin. Hoyle nie odrzucił całkowicie ewolucjonizmu, ale twierdził, że kluczowe mutacje nie pochodzą z wnętrza gatunków, lecz są wynikiem wspominanych „nasion życia” – pochodzą zatem z zewnątrz. Pogląd ten był tym bardziej kontrowersyjny, że pochodzenie i rozwój życia na Ziemi uczony przypisywał pozaziemskiej cywilizacji.

Fred Hoyle zmarł 20 sierpnia 2001 roku w Bournemouth.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1t3p

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń

Leslie E. Orgel

Angielski biochemik i badacz pochodzenia życia

Leslie E. Orgel był angielskim chemikiem i badaczem pochodzenia życia.

Urodził się 12 stycznia 1927 roku w Londynie. Już w młodości Orgela fascynowała chemia, a jego zainteresowania rozwinęły się w czasie studiów na University of Oxford, gdzie w 1951 roku uzyskał stopień doktora nauk chemicznych. W czasie nauki zajmował się głównie chemią nieorganiczną. Badania kontynuował na stażu podoktorskim w California Institute of Technology i na University of Chicago. W kwietniu 1953 roku jako jeden z nielicznych zobaczył model struktury DNA, którego autorami byli Francis Crick i James Watson. Dwa lata później Orgel wrócił do Anglii i został zatrudniony na wydziale chemii Cambridge University, gdzie zajmował się badaniami metali przejściowych i teorią pola ligandów. Napisał wówczas swoją pierwszą książkę An Introduction to Transition-Metal Chemistry: The Ligand Field Theory [Wstęp do chemii metali przejściowych. Teoria pola ligandów]. W tamtym czasie opracował też diagram rozszczepienia termów jonu swobodnego (nazwany później od jego nazwiska diagramem Orgela), a także zajmował się badaniami nad tzw. katastrofą błędu. W 1964 roku podjął pracę na Salk Institute for Biological Studies w San Diego w stanie Kalifornia, gdzie kierował laboratorium, w którym prowadzono badania nad ewolucją chemiczną. Orgel już wtedy zwrócił uwagę na pewien biochemiczny paradoks: białka syntetyzujące kwas nukleinowy nie mogą powstać bez właściwej sekwencji nukleotydów. Innymi słowy, białka nie mogą powstać bez obecności wcześniej istniejących białek. Później został zatrudniony na wydziale chemii i biochemii na University of California. Orgel dołączył także do grupy uczonych zatrudnionych przez NASA, którzy prowadzili badania w ramach programu Viking.

W 1973 roku Orgel wspólnie z Francisem Crickiem napisali artykuł Kierowana panspermia, który został opublikowany na łamach czasopisma „Icarus”. Orgel od dawna był przekonany, że proces powstania życia jest zbyt złożony, aby mógł zaistnieć samoczynnie. Obaj uczeni doszli do wniosku, że gdzieś we Wszechświecie istnieje prawdopodobnie zaawansowana cywilizacja, która na pokładzie statku kosmicznego celowo wysłała na Ziemię zarodniki życia komórkowego (patrz: hipoteza panspermii). Kolejne fazy rozwoju – jak twierdził Orgel – przebiegały już drogą ewolucji. W tym samym roku ukazała się kolejna książka angielskiego chemika The Origins of Life: Molecules and Natural Selection [Pochodzenie życia. Molekuły i dobór naturalny], na której na stronach również rozważał możliwość kosmicznego pochodzenia życia, ale jednocześnie podkreślał rolę doboru naturalnego jako mechanizmu odpowiedzialnego za różnorodność gatunków na Ziemi. W pracy tej ukuł on również termin „wyspecyfikowana złożoność”, za pomocą którego próbował wskazać na różnice między organizmami żywymi a przyrodą nieożywioną. Termin ten przyjęli później zwolennicy teorii inteligentnego projektu.

Leslie E. Orgel zmarł 27 października 2007 roku w San Diego. Miał wówczas 80 lat.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17ql

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń

Alvin Plantinga

Amerykański filozof

Absolwent filozofii Calvin University i University of Michigan. Doktorat obronił na Uniwersytecie Yale. Wykładał filozofię na Calvin University, a także gościnnie na uczelniach w USA, Kanadzie i Europie. Posiada tytuły doctor honoris causa siedmiu uniwersytetów amerykańskich i europejskich.

Jest autorem lub współautorem kilkunastu książek, w tym Warranted Christian Belief [Uzasadnione przekonania chrześcijańskie]; Warrant and Proper Function [Uzasadnienie i prawidłowe funkcjonowanie]; The Ontological Argument: From St. Anselm to Contemporary Philosophers [Argument ontologiczny: Od św. Anzelma do współczesnych filozofów]; The Nature of Necessity [Natura konieczności]; Does God Have a Nature? [Czy Bóg ma naturę?]; Where the Conflict Really Lies: Science, Religion, and Naturalism [Gdzie naprawdę tkwi konflikt. Nauka, religia i naturalizm]; Knowledge and Christian Belief [Wiedza i chrześcijańskie przekonania]. Jest także współautorem książki Nauka i religia. Czy można je pogodzić? Opublikował również ponad sto artykułów naukowych o tematyce filozoficznej.

Jest jednym z najbardziej znanych współczesnych zwolenników molinizmu, odrzucającego predeterminację aktów woli człowieka przez dekret woli Bożej. Powszechnie uznaje się go także za najważniejszego współczesnego chrześcijańskiego filozofa analitycznego należącego do tradycji protestanckiej. Jest krytycznie nastawiony wobec darwinowskiego ewolucjonizmu jak również współczesnego teizmu naturalistycznego.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/7g2gx

Ostatnia aktualizacja strony: 10.05.2020

Rozwiń

Del Ratzsch

Amerykański filozof

Doktorat z filozofii obronił na University of Massachusetts. Obecnie jest emerytowanym wykładowcą filozofii w Calvin College w Grand Rapids (Michigan, USA).

Jest autorem różnych książek, w tym Nauka i jej granice. Nauki przyrodnicze z perspektywy chrześcijańskiej [tłum. P. Bylica, „Summa”, Fundacja Prodoteo, Warszawa 2021], stanowiącej podsumowanie filozofii nauki z punktu widzenia chrześcijaństwa; The Battle of Beginnings: Why Neither Side Is Winning the Creation-Evolution Debate [Bitwa o początki. Dlaczego żadna ze stron nie jest w stanie wygrać debaty kreacjonizm vs. ewolucjonizm], w której punktuje błędy obu stron konfliktu i stara się położyć podwaliny pod bardziej owocny dialog zwolenników teorii neodarwinizmu i kreacjonizmu; a także Przyroda, projekt i nauka. Teoria projektu w naukach przyrodniczych [tłum. J. Zon, „Perspektywy Nauki”, Fundacja En Arche, Warszawa 2022], w której rozpatruje możliwość wykrywania projektu na gruncie nauk przyrodniczych.

Jego zainteresowania naukowe dotyczą relacji nauki i religii, w tym kreacjonizmu, teorii inteligentnego projektu i ewolucjonizmu, filozofii nauki, psychologii ewolucyjnej. Skłania się ku idei projektu w świecie przyrody, ale jest też krytyczny wobec niektórych koncepcji przyjmowanych przez teoretyków projektu.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/7tmcr

Ostatnia aktualizacja strony: 10.05.2020

Rozwiń

Hugh Ross

Kanadyjski astronom i założyciel organizacji Reasons to Believe

Hugh Ross jest kanadyjskim astronomem i jednym z głównym przedstawicieli kreacjonizmu starej Ziemi.

Urodził się 24 lipca 1945 roku w Montrealu. Studiował fizykę na University of British Columbia w Vancouver, a następnie napisał doktorat z astronomii na University of Toronto. Przez pięć lat odbywał staż podoktorski na California Institute of Technology w Pasadenie w Kalifornii, w czasie którego zajmował się głównie kwazarami i galaktykami. Już w czasie studiów Ross nawrócił się na chrześcijaństwo. Doszedł wówczas do wniosku, że autorem Wielkiego Wybuchu, który dał początek Wszechświata, był Bóg. W kolejnych latach postanowił sprawdzić, czy twierdzenia Pisma Świętego dotyczące świata przyrody są zgodne z doniesieniami nauki. Doszedł do wniosku, że jedynie przekaz Biblii przedstawia naukowo potwierdzony obraz świata, czego nie można powiedzieć o hinduizmie, buddyzmie czy islamie. Ross jest jednym z głównych zwolenników teorii dwóch ksiąg. Zgodnie z tym ujęciem Bóg jest autorem zarówno Pisma Świętego jak i księgi natury, dlatego konflikt między nauką a religią ma charakter pozorny. Jeżeli nauka przeczy przekazowi Biblii to, jak twierdził Ross, należy dobrze się zastanowić, czy Pismo Święte jest właściwie odczytywane, i w razie potrzeby dokonać reinterpretacji. Dlatego też twierdzi między innymi, że dni z tygodnia stworzenia nie należy traktować jak doby, ale są to znaczenie dłuższe okresy czasu.

W 1986 roku uczony założył organizację Reasons to Believe, której głównym celem jest wykazanie, że twierdzenia nauki są zgodne z przesłaniem Pisma Świętego. W tym rozumieniu nauka i religia są sprzymierzeńcami, a nie wrogimi obozami. W tamtym czasie opowiedział się również na rzecz panspermii odwróconej, kiedy uznał, że na Marsie istnieją proste formy życia, które w odległej przeszłości zostały wyrzucone z Ziemi na skutek wielkich eksplozji. Z oczywistych powodów Ross jest krytykiem darwinizmu. Twierdzi, że ewolucja mogła zajść tylko w ramach stworzonych typów (baraminów).

Ross jest autorem kilkudziesięciu książek i licznych mniejszych tekstów. Szczególnie warta podkreślenia jest jego najnowsza książka Improbable Planet: How Earth Became Humanity’s Home [Zadziwiająca planeta. W jaki sposób Ziemia stała się domem dla ludzkości], w której twierdzi, że fundamentalne stałe fizyczne zostały tak dostrojone, że Ziemia stała się miejscem przyjaznym dla życia człowieka (patrz: precyzyjne dostrojenie). Kanadyjski astronom jest zwolennikiem mocniejszej interpretacji zasady antropicznej, która nie jest sprzeczna z przyjmowaną przez niego koncepcją panspermii odwróconej.

W 2012 roku Hugh Ross został jednym z laureatów nagrody przyznawanej przez Texas A&M University, którą otrzymał za swój wkład w wykazywaniu zgodności nauki z religią.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17h1

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń

Robert F. Shedinger

Amerykański religioznawca

Doktorat z religioznawstwa obronił na Temple University w Filadelfii. Obecnie jest zatrudniony na stanowisku profesora religioznawstwa w Luther College (Decorah, Iowa, USA).

Shedinger jest autorem wielu książek o tematyce religijnej. Napisał między innymi Was Jesus a Muslim? [Czy Jezus był muzułmaninem?], w której twierdzi, że należy z otwartym umysłem podejść do poglądów teologicznych innych ludzi, bo tylko taka postawa może zagwarantować wzajemny szacunek między zwolennikami różnych doktryn religijnych. Amerykański uczony stawia kontrowersyjną tezę, zgodnie z którą Jezus był muzułmaninem. Shedinger napisał również książkę Jesus and Jihad [Jezus i dżihad], w której wskazuje na prawdziwą istotę dżihadu umożliwiającą zrozumienie życia i misji Jezusa. Na stronach książki Who Killed Goliath? [Kto zabił Goliata?] Shedinger przedstawia różnorodne strategie interpretacji Biblii.

Na szczególną uwagę zasługuje jego książka Tajemnica mechanizmów ewolucyjnych. Wielka opowieść biologii darwinowskiej o triumfie nad religią. Autor pokazuje, że popularne ujęcie ewolucji jest jedną wielką opowieścią o triumfie darwinizmu, w którym wyraźnie przecenia się możliwości mechanizmów ewolucyjnych. Od publikacji opus magnum Darwina minęło już ponad sto pięćdziesiąt lat, a my wciąż nie wiemy – jak twierdzi Shedinger – w jaki sposób zachodzi proces ewolucji. Na chwilę obecną musimy pogodzić się z myślą, że mechanizmy ewolucji nadal są owiane tajemnicą, co rzecz jasna nie jest równoznaczne z zaprzestaniem naukowych prób poszukiwania prawdy, ale wręcz przeciwnie – jest to zachęta do odważnego, a zarazem pokornego uznania ograniczeń ludzkiego rozumu i do otwarcia się na nienaturalistyczne interpretacje pochodzenia i rozwoju życia.

Rozwiń

Nalin Chandra Wickramasinghe

Matematyk i astronom

Nalin Chandra Wickramasinghe jest matematykiem i astronomem.

Urodził się 20 stycznia 1939 roku w Kolombo na Sri Lance. Po odbyciu edukacji zasadniczej studiował matematykę na University of Ceylon (w latach 60. był to jedyny uniwersytet na Sri Lance), a następnie wyjechał do Anglii, gdzie kontynuował naukę w Trinity College w Cambridge. Wickramasinghe posiada doktorat z matematyki uzyskany w 1963 roku na Jesus College w Cambridge. Promotorem dysertacji był Fred Hoyle, z którym Wickramasinghe nawiązał wieloletnią współpracę. Na tej uczelni spędził on następne dziesięć lat, w czasie których prowadził zajęcia z matematyki i astronomii. W 1967 roku została opublikowana jego pierwsza książka, dzięki której stał się znanym uczonym w świecie nauki. Praca nosił tytuł Interstellar Grains [Pył międzygwiezdny] i przedstawiała wyniki analizy spektralnej pyłu międzygwiezdnego – było to zagadnienie, którym się zainteresował już w czasie studiów doktoranckich.

W 1974 roku Wickramasinghe napisał tekst opublikowany na łamach „Nature” – Formaldehyde Polymers in Interstellar Space [Polimery formaldehydu w przestrzeni kosmicznej] – w którym oznajmił, że w przestrzeni kosmicznej występują zarodniki życia. W 1981 roku brał on również udział w słynnym procesie McLean vs. Arkansas, w czasie którego sędzia William R. Overton orzekł, że kreacjonizm nie może być uznany za teorie naukową. W czasie tego procesu Wickramasinghe stwierdził, że ewolucjonizm nie jest jedynym możliwym naukowym wyjaśnieniem pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi.

W pierwszej połowie lat 80. Wickramasinghe pełnił funkcję doradcy prezydenta Sri Lanki, którym był wówczas Junius Richard Jayewardene. Głównie za sprawą uczonego utworzono w tamtym czasie Institute of Fundamental Studies. Kolejne piętnaście lat spędził w Cardiff, gdzie na tamtejszym uniwersytecie prowadził zajęcia z astronomii, kosmologii, matematyki, a także seminaria poświęcone astrobiologii.

Wickramasinghe jest autorem kilkudziesięciu książek i kilkuset artykułów. Razem z Hoyle’m argumentowali, że powstanie i rozwój życia na Ziemi było warunkowane materiałem genetycznym pochodzącym z Kosmosu [patrz: hipoteza panspermii]. Materia organiczna, która została przeniesiona na planetę głównie za sprawą komet, zapoczątkowała życie na Ziemi, a następnie prowadziła do jego rozwoju. Zdaniem uczonych mutacje będące budulcem dla doboru naturalnego wywoływane są nieustannym napływem materiału organicznego z kosmosu. Twierdzili oni również, że większość epidemii i pandemii, które w przeszłości doprowadziły do śmierci wielu milionów organizmów, były powodowane wirusami i bakteriami z kosmosu.

Wickramasinghe jest znany z kontrowersyjnych poglądów. W drugiej połowie lat 80. razem z Hoyle’m oznajmili, że znana skamieniałość archeopteryksa, który uważany jest za ogniowo pośrednie między dawnymi gadami a współczesnymi ptakami, jest oszustwem ewolucjonistów. Pogląd ten zawarli między innymi w pracy Archaeopteryx: The Primordial Bird [Archeopteryks. Pierwotny ptak].

W roku 2006 Wickramasinghe otworzył centrum badań astrobiologicznych (Cardiff Center for Astrobiology), a po kilku latach przeniósł się na University of Buckingham, gdzie kontynuował swoje zainteresowania astrobiologią. Obecnie przebywa na emeryturze i prowadzi gościnne wykłady na Churchill College w Cambridge.

Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17x6

Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

Rozwiń