Uczeni o zbliżonych poglądach

• 

  David Berlinski

  Amerykański filozof i matematyk żydowskiego pochodzenia

  David Berlinski jest amerykańskim filozofem i matematykiem żydowskiego pochodzenia.

  Urodził się w 1942 roku w Nowym Jorku. Jego ojcem był Herman Berlinski – znany kompozytor i pianista, a matką Sina Berlinski – nauczycielka śpiewu i gry na pianinie. Rodzina przyszłego filozofa opuściła Francję w czasie II wojny światowej. David Berlinski ma doktorat z filozofii, który uzyskał na Princeton University. Odbył również staże podoktorskie z matematyki i biologii molekularnej na Columbia University w Nowym Jorku. W czasie swojej kariery akademickiej prowadził zajęcia głównie z filozofii, matematyki i języka angielskiego. Pracował między innymi na Stanford University, Rutgers University, City University of New York i Université de Paris.

  Berlinski został członkiem Ruchu Inteligentnego Projektu w drugiej połowie lat 90. Krótko przed opublikowaniem Czarnej skrzynki Darwina autorstwa Michaela J. Behe’ego napisał ważny artykuł zatytułowany The Deniable Darwin [Darwinowi można zaprzeczyć]. W tekście tym przedstawił swoje wątpliwości wobec darwinizmu, a także zawarł pogląd, że jest on niefalsyfikowalny i dlatego nie może posiadać statusu teorii naukowej. Warto jednak zauważyć, że Berlinski nigdy nie opowiedział się wprost za teorią inteligentnego projektu. Uczony twierdzi między innymi, że wyspecyfikowana złożoność nie jest warunkiem wystarczającym do wnioskowania o projekcie. Teorię ID traktuje jako wartościową alternatywę dla darwinizmu.

  Berlinski jest autorem licznych publikacji z różnych dziedzin. Napisał między innymi biografię Isaaca Newtona czy książkę na temat życia i poglądów Euklidesa. Jego najbardziej znana pozycja w dorobku ukazała się w 2008 roku. Praca nosi tytuł Szatańskie urojenie. Ateizm i jego pretensje naukowe i jest krytyką poglądów przedstawicieli tzw. nowego ateizmu, którego głównymi przedstawicielami są Richard Dawkins, Sam Harris, Daniel Dennett i Christopher Hitchens. Berlinski twierdzi, że propagowana przez nich ateistyczna wizja nauki nie prowadzi do rozwoju, ale jest jej wyraźnym ograniczeniem. Warto zauważyć, że Berlinski krytykuje poglądy swoich adwersarzy z pozycji agnostyka. W tym samym roku został wyemitowany film dokumentalny Expelled: No Intelligence Allowed [Wykluczeni: inteligencji wstęp wzbroniony], w którym wyraził on kontrowersyjny pogląd, że darwinizm jest pożywką dla takich ideologii jak nazizm.

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1tb6

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

  Rozwiń 
• 

  Francis Crick

  Angielski biolog molekularny i laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

  Francis Crick był angielskim biologiem molekularnym i laureatem Nagrody Nobla.

  Urodził się 8 czerwca 1916 roku w Northampton w Anglii. Przyszyły noblista już w młodości interesował się nauką. W wieku dziesięciu lat próbował przeprowadzać w domu pierwsze eksperymenty. Większość swojego czasu poświęcał wówczas lekturze książek z różnych dziedzin nauk przyrodniczych. W swojej autobiografii wspomniał, że w wieku 10 lub 12 lat oświadczył matce, że nie zamierza dłużej chodzić do kościoła i że bardziej interesuje go nauka niż religia. Po odbyciu edukacji zasadniczej Crick rozpoczął studia na wydziale fizyki na University College w Londynie. Stopień licencjata uzyskał w wieku 21 lat. Studia doktoranckie (zajmował się wówczas zagadnieniem lepkości wody) przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie działań wojennych Crick został oddelegowany do grupy odpowiedzialnej za zaprojektowanie min nowego rodzaju typu. Po wojnie wrócił na studia, ale w drugiej połowie lat 40. zmienił obszar zainteresowań i postanowił poświęcić się biologii. Podjął wówczas pracę w Laboratorium Cavendisha w Cambridge, gdzie zajmował się badaniami dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego.

  W 1951 roku Crick podjął współpracę z amerykańskim biochemikiem Jamesem Watsonem. W tym samym roku Rosalind Franklin oznajmiła w czasie seminarium na King’s College w Londynie, że istnieje możliwość przedstawienia struktury DNA (kwasu dezoksyrybonukleinowego) w postaci nici. Wcześniej sądzono, że DNA jest jedynie pewnym spoiwem dla białek. Dwa lata później na podstawie rentgenogramów zrobionych przez Fanklin Crick i Watson odkryli strukturę DNA, za co w 1962 roku otrzymali Nagrodę Nobla (do nagrodzonych dołączył również Maurice Wilkins). Franklin zmarła na raka kilka lat wcześniej, w 1958 roku.

  Na początku lat 70. Crick wspólnie z Lesliem E. Orgelem na łamach czasopisma „Icarus” opublikowali niedługi artykuł, w którym doszli do wniosku, że proces powstania życia na Ziemi jest zbyt złożony, aby mógł zaistnieć samoczynnie. Crick był ateistą, dlatego nie brał pod uwagę, że życie mógł stworzyć Bóg lub inna podobna istota nadprzyrodzona. Uczeni zaproponowali koncepcję panspermii kierowanej, zgodnie z którą życie powstało na odległej planecie i naturalnie ewoluowało do postaci wysoko rozwiniętej cywilizacji. Następnie na pokładzie statku kosmicznego zostały wysłane na Ziemię zarodniki, które drogą naturalnych procesów ulegały przekształceniom i doprowadziły do różnorodności organizmów, która istnieje obecnie. Ideę Crick rozwinął w książce Istota i pochodzenie życia.

  Jedną z szerzej dyskutowanych publikacji angielskiego biologa była praca zatytułowana Zdumiewająca hipoteza, czyli nauka w poszukiwaniu duszy. Książka ukazała się pod koniec 1994 roku i zawiera wieloletnie przemyślenia uczonego na temat ludzkiej świadomości. Autor przedstawił w niej świadomość jako własność ludzkiego mózgu, która nie ma nic wspólnego z duszą, o której mowa w podtytule książki.

  Francis Crick zmarł 28 lipca 2004 roku w San Diego w stanie Kalifornia. Jego ciało zostało skremowane, a prochy rozrzucone na Oceanie Spokojnym. Miał wówczas 88 lat.

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1tzd

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

  Rozwiń 
• 

  Fred Hoyle

  Brytyjski astronom, kosmolog, matematyk i astrofizyk

  Sir Fred Hoyle był wybitnym brytyjskim astronomem, kosmologiem, matematykiem i astrofizykiem.

  Urodził się 24 czerwca 1915 roku w Gilstead w hrabstwie West Yorkshire. Edukację zasadniczą odbył w rodzinnym mieście. Już w młodym wieku interesował się chemią i zamiast przebywać w szkolnej ławce w Bingley Grammar School, przeprowadzał rozmaite doświadczenia w tajemnicy przed rodzicami albo spędzał czas w miejscowym kinie. W wieku siedemnastu lat Hoyle podjął studia chemiczne na University of Leeds, ale już rok później, po tym jak otrzymał stypendium, przeniósł się do Emmanuel College na University of Cambridge, gdzie studiował matematykę. Studia ukończył z wyróżnieniem, a następnie wstąpił do wojska i w czasie II wojny światowej prowadził badania nad udoskonalaniem systemu obrony radarowej. Po odbyciu służby wojskowej Hoyle wrócił do Cambridge i na tamtejszym uniwersytecie objął stanowisko wykładowcy matematyki.

  W tamtym czasie uczony był przekonany, że Wszechświat nie powstał w wyniku pierwotnego wybuchu. Hoyle był ateistą i twierdził, że idea początku Wszechświata pociąga za sobą konsekwencję w postaci poglądu, że jakaś istota musiała być odpowiedzialna za jego początek. Akceptował idee ekspansji Wszechświata, ale utrzymywał jednocześnie, że materia powstaje z niczego. Hoyle razem Thomasem Goldem i Hermannem Bondim są autorami kosmologii stanu stacjonarnego. To właśnie Hoyle ukuł termin „Big Bang”, który miał być karykaturą krytykowanej przez niego teorii, ale ku jego zdziwieniu określenie to przyjęło się wśród uczonych i nie miało pejoratywnego wydźwięku. Hoyle do końca życia pozostał krytykiem idei początku Wszechświata.

  Hoyle jest autorem kilkudziesięciu książek. Jego twórczość obejmuje pozycje naukowe, popularno-naukowe i fantastykę. Jednym z jego największych osiągnięć jest obszerny artykuł Synthesis of the Elements in Stars [Synteza pierwiastków w gwiazdach], który został opublikowany w roku 1957 na łamach październikowego numeru czasopisma „Reviews of Modern Physics” (w tym samym roku Hoyle został też wybrany na członka Royal Society). Współautorami tekstu byli: Margaret Burbidge, Geoffrey Burbidge i William A. Fowler. Tematem przewodnim tego obszernego artykułu było pochodzenie pierwiastków ciężkich. Zdaniem autorów najważniejsze związki chemiczne dla życia na Ziemi pochodzą z wymarłych gwiazd. Już na początku lat 60. Hoyle był zafascynowany ideą, że to, co jest niezbędne dla powstania i rozwoju życia na Ziemi, pochodzi z Kosmosu.

  Hoyle pracował na University of Cambridge aż do roku 1972. Zwieńczeniem jego długiej kariery akademickiej oraz uhonorowaniem wkładu w rozwój nauki był tytuł szlachecki, który został mu nadany w tym samym roku (Hoyle miał wówczas 57 lat). W kolejnych latach uczony prowadził jeszcze wykłady na Cornell University.

  Chociaż Hoyle zawsze był postacią kontrowersyjną, to cieszył się uznaniem w świecie nauki. Sytuacja zmieniła się na początku lat 80., kiedy uczony wyraził swój najbardziej nieortodoksyjny pogląd, który wprawił w osłupienie społeczność naukowców. Stwierdził wówczas, że życie na Ziemi nie jest wynikiem ewolucji chemicznej, ale pochodzi z Kosmosu (patrz: hipoteza panspermii). Hoyle był zdania, że przestrzeń kosmiczna jest siedliskiem „nasion życia”, które regularnie docierały na Ziemię i wywoływały mutacje selekcjonowane następnie przez dobór naturalny, o którym pisał Darwin. Hoyle nie odrzucił całkowicie ewolucjonizmu, ale twierdził, że kluczowe mutacje nie pochodzą z wnętrza gatunków, lecz są wynikiem wspominanych „nasion życia” – pochodzą zatem z zewnątrz. Pogląd ten był tym bardziej kontrowersyjny, że pochodzenie i rozwój życia na Ziemi uczony przypisywał pozaziemskiej cywilizacji.

  Fred Hoyle zmarł 20 sierpnia 2001 roku w Bournemouth.

   

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t1t3p

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

  Rozwiń 
• 

  Leslie E. Orgel

  Angielski biochemik i badacz pochodzenia życia

  Leslie E. Orgel był angielskim chemikiem i badaczem pochodzenia życia.

  Urodził się 12 stycznia 1927 roku w Londynie. Już w młodości Orgela fascynowała chemia, a jego zainteresowania rozwinęły się w czasie studiów na University of Oxford, gdzie w 1951 roku uzyskał stopień doktora nauk chemicznych. W czasie nauki zajmował się głównie chemią nieorganiczną. Badania kontynuował na stażu podoktorskim w California Institute of Technology i na University of Chicago. W kwietniu 1953 roku jako jeden z nielicznych zobaczył model struktury DNA, którego autorami byli Francis Crick i James Watson. Dwa lata później Orgel wrócił do Anglii i został zatrudniony na wydziale chemii Cambridge University, gdzie zajmował się badaniami metali przejściowych i teorią pola ligandów. Napisał wówczas swoją pierwszą książkę An Introduction to Transition-Metal Chemistry: The Ligand Field Theory [Wstęp do chemii metali przejściowych. Teoria pola ligandów]. W tamtym czasie opracował też diagram rozszczepienia termów jonu swobodnego (nazwany później od jego nazwiska diagramem Orgela), a także zajmował się badaniami nad tzw. katastrofą błędu. W 1964 roku podjął pracę na Salk Institute for Biological Studies w San Diego w stanie Kalifornia, gdzie kierował laboratorium, w którym prowadzono badania nad ewolucją chemiczną. Orgel już wtedy zwrócił uwagę na pewien biochemiczny paradoks: białka syntetyzujące kwas nukleinowy nie mogą powstać bez właściwej sekwencji nukleotydów. Innymi słowy, białka nie mogą powstać bez obecności wcześniej istniejących białek. Później został zatrudniony na wydziale chemii i biochemii na University of California. Orgel dołączył także do grupy uczonych zatrudnionych przez NASA, którzy prowadzili badania w ramach programu Viking.

  W1973 roku Orgel wspólnie z Francisem Crickiem napisali artykuł opublikowany na łamach czasopisma „Icarus”. Orgel od dawna był przekonany, że proces powstania życia jest zbyt złożony, aby mógł zaistnieć samoczynnie. Obaj uczeni doszli do wniosku, że gdzieś we Wszechświecie istnieje prawdopodobnie zaawansowana cywilizacja, która na pokładzie statku kosmicznego celowo wysłała na Ziemię zarodniki życia komórkowego (patrz: hipoteza panspermii). Kolejne fazy rozwoju – jak twierdził Orgel – przebiegały już drogą ewolucji. W tym samym roku ukazała się kolejna książka angielskiego chemika The Origins of Life: Molecules and Natural Selection [Pochodzenie życia. Molekuły i dobór naturalny], na której na stronach również rozważał możliwość kosmicznego pochodzenia życia, ale jednocześnie podkreślał rolę doboru naturalnego jako mechanizmu odpowiedzialnego za różnorodność gatunków na Ziemi. W pracy tej ukuł on również termin „wyspecyfikowana złożoność”, za pomocą którego próbował wskazać na różnice między organizmami żywymi a przyrodą nieożywioną. Termin ten przyjęli później zwolennicy teorii inteligentnego projektu.

  Leslie E. Orgel zmarł 27 października 2007 roku w San Diego. Miał wówczas 80 lat.

   

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17ql

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

  Rozwiń 
• 

  Hugh Ross

  Kanadyjski astronom i założyciel organizacji Reasons to Believe

  Hugh Ross jest kanadyjskim astronomem i jednym z głównym przedstawicieli kreacjonizmu starej Ziemi.

  Urodził się 24 lipca 1945 roku w Montrealu. Studiował fizykę na University of British Columbia w Vancouver, a następnie napisał doktorat z astronomii na University of Toronto. Przez pięć lat odbywał staż podoktorski na California Institute of Technology w Pasadenie w Kalifornii, w czasie którego zajmował się głównie kwazarami i galaktykami. Już w czasie studiów Ross nawrócił się na chrześcijaństwo. Doszedł wówczas do wniosku, że autorem Wielkiego Wybuchu, który dał początek Wszechświata, był Bóg. W kolejnych latach postanowił sprawdzić, czy twierdzenia Pisma Świętego dotyczące świata przyrody są zgodne z doniesieniami nauki. Doszedł do wniosku, że jedynie przekaz Biblii przedstawia naukowo potwierdzony obraz świata, czego nie można powiedzieć o hinduizmie, buddyzmie czy islamie. Ross jest jednym z głównych zwolenników teorii dwóch ksiąg. Zgodnie z tym ujęciem Bóg jest autorem zarówno Pisma Świętego jak i księgi natury, dlatego konflikt między nauką a religią ma charakter pozorny. Jeżeli nauka przeczy przekazowi Biblii to, jak twierdził Ross, należy dobrze się zastanowić, czy Pismo Święte jest właściwie odczytywane, i w razie potrzeby dokonać reinterpretacji. Dlatego też twierdzi między innymi, że dni z tygodnia stworzenia nie należy traktować jak doby, ale są to znaczenie dłuższe okresy czasu.

  W 1986 roku uczony założył organizację Reasons to Believe, której głównym celem jest wykazanie, że twierdzenia nauki są zgodne z przesłaniem Pisma Świętego. W tym rozumieniu nauka i religia są sprzymierzeńcami, a nie wrogimi obozami. W tamtym czasie opowiedział się również na rzecz panspermii odwróconej, kiedy uznał, że na Marsie istnieją proste formy życia, które w odległej przeszłości zostały wyrzucone z Ziemi na skutek wielkich eksplozji. Z oczywistych powodów Ross jest krytykiem darwinizmu. Twierdzi, że ewolucja mogła zajść tylko w ramach stworzonych typów (baraminów).

  Ross jest autorem kilkudziesięciu książek i licznych mniejszych tekstów. Szczególnie warta podkreślenia jest jego najnowsza książka Improbable Planet: How Earth Became Humanity’s Home [Zadziwiająca planeta. W jaki sposób Ziemia stała się domem dla ludzkości], w której twierdzi, że fundamentalne stałe fizyczne zostały tak dostrojone, że Ziemia stała się miejscem przyjaznym dla życia człowieka (patrz: precyzyjne dostrojenie). Kanadyjski astronom jest zwolennikiem mocniejszej interpretacji zasady antropicznej, która nie jest sprzeczna z przyjmowaną przez niego koncepcją panspermii odwróconej.

  W 2012 roku Hugh Ross został jednym z laureatów nagrody przyznawanej przez Texas A&M University, którą otrzymał za swój wkład w wykazywaniu zgodności nauki z religią.

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17h1

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

  Rozwiń 
• 

  Nalin Chandra Wickramasinghe

  Matematyk i astronom.

  Nalin Chandra Wickramasinghe jest matematykiem i astronomem.

  Urodził się 20 stycznia 1939 roku w Kolombo na Sri Lance. Po odbyciu edukacji zasadniczej studiował matematykę na University of Ceylon (w latach 60. był to jedyny uniwersytet na Sri Lance), a następnie wyjechał do Anglii, gdzie kontynuował naukę w Trinity College w Cambridge. Wickramasinghe posiada doktorat z matematyki uzyskany w 1963 roku na Jesus College w Cambridge. Promotorem dysertacji był Fred Hoyle, z którym Wickramasinghe nawiązał wieloletnią współpracę. Na tej uczelni spędził on następne dziesięć lat, w czasie których prowadził zajęcia z matematyki i astronomii. W 1967 roku została opublikowana pierwsza książka, dzięki której Wickramasinghe stał się znanym uczonym w świecie nauki. Praca nosił tytuł Interstellar Grains [Pył międzygwiezdny] i przedstawiała wyniki analizy spektralnej pyłu międzygwiezdnego – było to zagadnienie, którym się zainteresował już w czasie studiów doktoranckich.

  W 1974 roku napisał tekst opublikowany na łamach „Nature”, w którym oznajmił, że w przestrzeni kosmicznej występują zarodniki życia Formaldehyde Polymers in Interstellar Space [Polimery formaldehydu w przestrzeni kosmicznej]. W 1981 roku Wickramasinghe brał również udział w słynnym procesie McLean vs. Arkansas, w czasie którego sędzia William R. Overton orzekł, że kreacjonizm nie może być uznany za teorie naukową. W czasie tego procesu Wickramasinghe stwierdził, że ewolucjonizm nie jest jedynym możliwym naukowym wyjaśnieniem dla pochodzenia i rozwoju życia na Ziemi.

  W pierwszej połowie lat 80. Wickramasinghe pełnił funkcję doradcy prezydenta Sri Lanki, którym był wówczas Junius Richard Jayewardene. Głównie za jego sprawą utworzono w tamtym czasie Institute of Fundamental Studies. Kolejne piętnaście lat uczony spędził w Cardiff, gdzie na tamtejszym uniwersytecie prowadził zajęcia z astronomii, kosmologii, matematyki, a także seminaria poświęcone astrobiologii.

  Wickramasinghe jest autorem kilkudziesięciu książek i kilkuset artykułów. Razem z Hoyle’m argumentowali, że powstanie i rozwój życia na Ziemi było warunkowane materiałem genetycznym pochodzącym z Kosmosu [patrz: hipoteza panspermii]. Materia organiczna, która została przeniesiona na planetę głównie za sprawą komet, zapoczątkowała życie na Ziemi, a następnie prowadziła do jego rozwoju. Zdaniem uczonych mutacje będące budulcem dla doboru naturalnego wywoływane są nieustannym napływem materiału organicznego z kosmosu. Twierdzili oni również, że większość epidemii i pandemii, które w przeszłości doprowadziły do śmierci wielu milionów organizmów, były powodowane wirusami i bakteriami z kosmosu.

  Wickramasinghe jest znany z kontrowersyjnych poglądów. W drugiej połowie lat 80. razem z Hoyle’m oznajmili, że znana skamieniałość archeopteryksa, który uważany jest za ogniowo pośrednie między dawnymi gadami a współczesnymi ptakami, jest oszustwem ewolucjonistów. Pogląd ten zawarli między innymi w pracy Archaeopteryx: The Primordial Bird [Archeopteryks. Pierwotny ptak].

  W roku 2006 Wickramasinghe otworzył centrum badań astrobiologicznych (Cardiff Center for Astrobiology), a po kilku latach przeniósł się na University of Buckingham, gdzie kontynuował swoje zainteresowania astrobiologią. Obecnie przebywa na emeryturze i prowadzi gościnne wykłady na Churchill College w Cambridge.

  Źródło zdjęcia: https://tiny.pl/t17x6

  Ostatnia aktualizacja strony: 23.10.2019

   

  Rozwiń 