Pozytywna argumentacja na rzecz teorii inteligentnego projektu w genetyceCzas czytania: 4 min

Casey Luskin

2022-12-07
Pozytywna argumentacja na rzecz teorii inteligentnego projektu w genetyce<span class="wtr-time-wrap after-title">Czas czytania: <span class="wtr-time-number">4</span> min </span>

Od redakcji Evolution News: mamy przyjemność zaprezentować kolejną serię artykułów. Tym razem autorem jest geolog Casey Luskin, a seria dotyczy pozytywnej argumentacji na rzecz teorii inteligentnego projektu. Ten artykuł stanowi zmodyfikowaną część rozdziału opublikowanego w nowej książce The Comprehensive Guide to Science and Faith: Exploring the Ultimate Questions About Life and the Cosmos [Wyczerpujący przewodnik po nauce i wierze. Rozważania dotyczące podstawowych pytań o życie i kosmos] i ukazuje się jako szósty w serii.

 

Obserwacja (na podstawie wcześniejszych badań): istoty inteligentne tworzą struktury służące do jakiegoś celu bądź pełniące jakąś funkcję:

  • „Ponieważ regiony niekodujące nie produkują białek, biologowie darwinowscy od dziesiątek lat uznawali je za losowy szum ewolucyjny lub »śmieciowy« DNA. Jednakże z perspektywy teorii inteligentnego projektu jest skrajnie mało prawdopodobne, by organizm trwonił swoje zasoby na utrwalanie i przekazywanie tak dużej ilości »śmieci«”1.
  • „Teoria [inteligentnego] projektu nie jest hamulcem nauki. W gruncie rzeczy teoria ta może sprzyjać badaniom tam, gdzie tradycyjne ujęcia ewolucjonistyczne je utrudniają. Rozważmy termin »śmieciowy« DNA. Zawarto w nim pogląd, że genom danego organizmu – ponieważ powstawał wskutek działania długiego, niekierowanego procesu ewolucji – stanowi konglomerat, którego tylko niewielka część jest istotna dla organizmu. W myśl poglądu ewolucjonistycznego oczekujemy więc istnienia dużej ilości bezużytecznego DNA. Jeśli jednak organizmy zostały zaprojektowane, to spodziewamy się, że DNA jest w możliwie największym stopniu funkcjonalny. […] Teoria projektu zachęca naukowców do poszukiwania funkcji tam, gdzie zniechęca do tego teoria ewolucji”2.

Hipoteza (przewidywanie): składniki komórek zaprojektowano pierwotnie w jakimś celu, a w związku z tym okaże się, że „śmieciowy” DNA na ogół pełni różne ważne funkcje.

Eksperyment (dane): w rezultacie licznych badań odkryto, że „śmieciowy” DNA jest funkcjonalny3. Dysponujemy na przykład danymi świadczącymi o pełnieniu przez „śmieciowy” DNA w ludzkim genomie wielu funkcji biochemicznych, których istnienie ustalono w ramach projektu ENCODE4. W „Discover Magazine” następująco podsumowano przełomowy raport na temat genomu człowieka opracowany przez badaczy biorących udział w tym projekcie: „Najważniejsze jest to, że nie jest »śmieciowy«”5. Konkretne przykłady to między innymi funkcjonalność pseudogenów, mikroRNA, intronów, retrowirusów endogennych oraz elementów powtarzających się SINE, LINE i Alu6. Wciąż istnieją przykłady DNA, którego funkcji nie znamy, ale teoria inteligentnego projektu zachęca naukowców do poszukiwania takich funkcji, natomiast neodarwinizm do tego zniechęca7.

Wniosek: funkcjonalność „śmieciowego” DNA jest już powszechnie znana, co zostało trafnie przewidziane przez teorię inteligentnego projektu.

Casey Luskin

Oryginał: The Positive Case for Intelligent Design in Genetics, „Evolution News & Science Today” 2022, May 2 [dostęp 6 XII 2022].

Przekład z języka angielskiego: Dariusz Sagan

Źródło zdjęcia: Pixabay

Ostatnia aktualizacja strony: 6.12.2022

Przypisy

  1. J. Wells, Using Intelligent Design Theory to Guide Scientific Research, „Progress in Complexity, Information, and Design” 2004, Vol. 3.1.2 [dostęp 6 V 2022].
  2. W.A. Dembski, Science and Design, „First Things” 1998, Vol. 86, s. 21–27 [dostęp 6 V 2022].
  3. Przegląd tych badań por. w: J. Wells, Mit śmieciowego DNA, tłum. M. Rucki, „Seria Inteligentny Projekt”, Fundacja En Arche, Warszawa 2022 [dostęp 6 V 2022].
  4. Por. The ENCODE Project Consortium, An Integrated Encyclopedia of DNA Elements in the Human Genome, „Nature” 2012, Vol. 489, s. 57–74 [dostęp 6 V 2022].
  5. E. Yong, ENCODE: The Rough Guide to the Human Genome, „Discover Magazine” 2012, September 5 [dostęp 6 V 2022].
  6. Por. np. R. Sternberg, On the Roles of Repetitive DNA Elements in the Context of a Unified Genomic-Epigenetic System, „Annals of the New York Academy of Science” 2002, Vol. 981, No. 1, s. 154–188; J.A. Shapiro, R. Sternberg, Why Repetitive DNA Is Essential to Genome Function, „Biological Reviews of the Cambridge Philosophical Society” 2005, Vol. 80, No. 2, s. 227–250; A.C. McIntosh, Information and Entropy – Top-Down or Bottom-Up Development in Living Systems?, „International Journal of Design & Nature and Ecodynamics” 2009, Vol. 4, No. 4, s. 351–385 [dostęp 3 V 2022]; S. Hirotsune, N. Yoshida, A. Chen et al., An Expressed Pseudogene Regulates the Messenger-RNA Stability of Its Homologous Coding Gene, „Nature” 2003, Vol. 423, s. 91–96; G. Lev-Maor, R. Sorek, N. Shomron et al., The Birth of an Alternatively Spliced Exon: 3’ Splice-Site Selection in Alu Exons, „Science” 222003, Vol. 300, No. 5623, s. 1288–1291; W.T. Gibbs, Genomowe klejnoty i śmieci, „Świat Nauki” 2003, nr 12 (148), s. 32–41; M.S. Hakimi, D.A. Bochar, J.A. Schmiesing et al., A Chromatin Remodelling Complex That Loads Cohesin onto Human Chromosomes, „Nature” 2002, Vol. 418, s. 994–998; T.A. Morrish, N. Gilbert, J.S. Myers et al., DNA Repair Mediated by Endonuclease-Independent LINE-1 Retrotransposition, „Nature Genetics” 2002, Vol. 31, s. 159–165; E.S. Balakirev, F.J. Ayala, Pseudogenes, Are They “Junk” or Functional DNA?, „Annual Review of Genetics” 2003, Vol. 37, s. 123–151; E. Pennisi, Shining a Light on the Genome’s “Dark Matter”, „Science” 2010, Vol. 330, No. 6011, s. 1614; A.B. Conley, J. Piriyapongsa, I.K. Jordan, Retroviral Promoters in the Human Genome, „Bioinformatics” 2008, Vol. 24, No. 14, s. 1563–1567 [dostęp 6 V 2022]; G.J. Faulkner et al., The Regulated Retrotransposon Transcriptome of Mammalian Cells, „Nature Genetics” 2009, Vol. 41, s. 563–571.
  7. Por. Gibbs, Genomowe klejnoty i śmieci; W. Makalowski, Not Junk After All, „Science” 2003, Vol. 300, No. 5623, s. 1246–1247; S.W. Cheetham, G.J. Faulkner, M.E. Dinger, Overcoming Challenges and Dogmas to Understand the Functions of Pseudogenes, „Nature Reviews Genetics” 2020, Vol. 21, s. 191–201.

Literatura:

  1. Balakirev E.S., Ayala F.J., Pseudogenes, Are They “Junk” or Functional DNA?, „Annual Review of Genetics” 2003, Vol. 37, s. 123–151.
  2. Cheetham S.W., Faulkner G.J., Dinger M.E., Overcoming Challenges and Dogmas to Understand the Functions of Pseudogenes, „Nature Reviews Genetics” 2020, Vol. 21, s. 191–201.
  3. Conley A.B., Piriyapongsa J., Jordan I.K., Retroviral Promoters in the Human Genome, „Bioinformatics” 2008, Vol. 24, No. 14, s. 1563–1567 [dostęp 6 V 2022].
  4. Dembski W.A., Science and Design, „First Things” 1998, Vol. 86, s. 21–27, [dostęp 6 V 2022].
  5. Faulkner G.J., Kimura Y., Daub C.O. et al., The Regulated Retrotransposon Transcriptome of Mammalian Cells, „Nature Genetics” 2009, Vol. 41, s. 563–571.
  6. Gibbs W.T., Genomowe klejnoty i śmieci, „Świat Nauki” 2003, nr 12 (148), s. 32–41.
  7. Hakimi M.S., Bochar D.A., Schmiesing J.A. et al., A Chromatin Remodelling Complex That Loads Cohesin onto Human Chromosomes, „Nature” 2002, Vol. 418, s. 994–998.
  8. Hirotsune S., Yoshida N., Chen A. et al., An Expressed Pseudogene Regulates the Messenger-RNA Stability of Its Homologous Coding Gene, „Nature” 2003, Vol. 423, s. 91–96.
  9. Lev-Maor G., Sorek R., Shomron N. et al., The Birth of an Alternatively Spliced Exon: 3’ Splice-Site Selection in Alu Exons, „Science” 222003, Vol. 300, No. 5623, s. 1288–1291.
  10. Makalowski W., Not Junk After All, „Science” 2003, Vol. 300, No. 5623, s. 1246–1247.
  11. McIntosh A.C., Information and Entropy – Top-Down or Bottom-Up Development in Living Systems?, „International Journal of Design & Nature and Ecodynamics” 2009, Vol. 4, No. 4, s. 351–385 [dostęp 3 V 2022].
  12. Morrish T.A., Gilbert N., Myers J.S. et al., DNA Repair Mediated by Endonuclease-Independent LINE-1 Retrotransposition, „Nature Genetics” 2002, Vol. 31, s. 159–165.
  13. Pennisi E., Shining a Light on the Genome’s “Dark Matter”, „Science” 2010, Vol. 330, No. 6011, s. 1614.
  14. Shapiro J.A., Sternberg R., Why Repetitive DNA Is Essential to Genome Function, „Biological Reviews of the Cambridge Philosophical Society” 2005, Vol. 80, No. 2, s. 227–250.
  15. Sternberg R., On the Roles of Repetitive DNA Elements in the Context of a Unified Genomic-Epigenetic System, „Annals of the New York Academy of Science” 2002, Vol. 981, No. 1, s. 154–188.
  16. The ENCODE Project Consortium, An Integrated Encyclopedia of DNA Elements in the Human Genome, „Nature” 2012, Vol. 489, s. 57–74 [dostęp 6 V 2022].
  17. Wells J., Mit śmieciowego DNA, tłum. M. Rucki, „Seria Inteligentny Projekt”, Fundacja En Arche, Warszawa 2022 [dostęp 6 V 2022].
  18. Wells J., Using Intelligent Design Theory to Guide Scientific Research, „Progress in Complexity, Information, and Design” 2004, Vol. 3.1.2 [dostęp 6 V 2022].
  19. Yong E., ENCODE: The Rough Guide to the Human Genome, „Discover Magazine” 2012, September 5 [dostęp 6 V 2022].
Liczba wyświetleń: 718
Tagi: białka, Casey Luskin, darwinowska teoria ewolucji, DNA, ENCODE, genetyka, genom, mikroRNA, neodarwinizm, pozytywna argumentacja na rzecz ID, pseudogen, śmieciowy DNA, teoria inteligentnego projektu

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *



Najnowsze wpisy

Najczęściej oglądane wpisy

Wybrane tagi