Oryginał: J.H. McDonald, A Reducibly Complex Mousetrap [dostęp 19 VI 2021].
Przekład: Dariusz Sagan
Streszczenie:
Ciąg dalszy analizy przykładu Behe’ego, który argumentuje, że pułapka na myszy jest układem nieredukowalnym. Autor podkreśla, że odpowiedź Behe’ego na jego wcześniejszy tekst jest nieprzekonywująca. Twierdzi, że drogą niewielkich modyfikacji można uzyskać nowoczesną pułapkę zatrzaskową. Stara się również pokazać, że nieredukowalna złożoność nie stanowi świadectwa empirycznego na rzecz koncepcji inteligentnego projektu. Argumentuje przy tym, że część, która może być opcjonalna na jednym poziomie złożoności, może stać się później konieczna, stosownie do modyfikacji pewnych innych części.
W tym tekście znajdziecie namiary na naukowy artykuł, który pozwoli uzupełnić argumentację;
https://slawekp7.wordpress.com/2021/07/28/10108/
W moim ostatnim opracowaniu podsumowałem to prosto;
Spór o nieredukowalną złożoność kaskady krzepnięcia krwi
https://slawekp7.wordpress.com/2017/08/30/opierzone-dinozaury/
Tutaj;
https://slawekp7.files.wordpress.com/2021/05/zrzut-ekranu-z-2021-05-30-02-48-14.png?w=938&zoom=2