Ciemna materia a teoria inteligentnego projektu. PrzewidywanieCzas czytania: 7 min

Eric Hedin

2025-06-25
Ciemna materia a teoria inteligentnego projektu. Przewidywanie<span class="wtr-time-wrap after-title">Czas czytania: <span class="wtr-time-number">7</span> min </span>

Według teorii inteligentnego projektu wiele cech naszego Wszechświata jest zaprojektowanych z myślą o możliwości istnieniu życia. Precyzyjne dostrojenie parametrów fizycznych – jak tempo rozszerzania się Wszechświata czy wartości oddziaływań podstawowych – to dobrze znane przykłady mieszczące się w wyjątkowo wąskich zakresach, które umożliwiają istnienie życia biologicznego.

Przewidywania na temat istnienia projektu w fizyce i biologii zostały sformułowane i uzasadnione, nawet w przypadkach gdy materialistyczny światopogląd sugerował coś przeciwnego. Znaczenie „śmieciowego DNA”1 w znaczący sposób wykazało zasadność koncepcji projektu w biologii, a historyczne odkrycie poziomów rezonansowych energii jądrowej w atomach węgla2 i tlenu potwierdziło wcześniejsze antropiczne przewidywanie z zakresu astronomii.

 

Ciemna materia

Pozwolę więc sobie zasugerować kolejne przewidywanie w ramach teorii inteligentnego projektu, mianowicie, że ciemna materia – jeden z bardziej tajemniczych składników kosmosu – może mieć więcej niż jeden cel. Na początek przyjrzyjmy się pewnym niezwykłym cechom ciemnej materii, odkrytym dzięki obserwacjom astronomicznym i kosmologicznym.

W naszym Wszechświecie – zgodnie z modelem Wielkiego Wybuchu – znajduje się ogromny rezerwuar cząstek ciemnej materii, będącej „pozostałością” wczesnych etapów formowania się kosmosu. Astronomowie szacują, że w naszym Wszechświecie istnieje około pięć razy więcej ciemnej materii niż tej, którą znamy jako zwykłą materię. Intrygujący opis występowania ciemnej materii przedstawili astrofizycy Geraint Lewis i Luke Barnes:

Pamiętajmy, że ciemna materia nie jest czymś dziwnym, co istnieje „gdzieś tam”, lecz przenika cały Układ Słoneczny, a nawet pokój, w którym siedzisz…3.

Ciemna materia zdecydowanie nie jest obojętna dla naszego istnienia. Lewis i Barnes podkreślają, że kumulacyjne przyciąganie grawitacyjne ciemnej materii w Drodze Mlecznej jest niezbędne, aby utrzymać nasz Układ Słoneczny na orbicie wokół centrum galaktyki i nie pozwolić mu uciec w przestrzeń międzygalaktyczną!

 

Cel antropiczny

Naukowcy odkryli, że ciemna materia ma pewien antropiczny cel w procesie kształtowania zamieszkiwalności Wszechświata. Chodzi o unikalną właściwość interakcji grawitacyjnej, ale nie elektromagnetycznej, która pozwoliła ciemnej materii we wczesnym Wszechświecie łączyć się w klastry łatwiej, niż mogła to robić normalna materia. Po uformowaniu się klastrów ciemnej materii na galaktyczną skalę, przyciągały one grawitacyjnie normalną materię do tych samych regionów przestrzeni, wspomagając formowanie się galaktyk, gwiazd i planet. Jak wynika z naszych obserwacji oraz danych dostarczanych przez fizykę, bez precyzyjnie dostrojonej ilości ciemnej materii we Wszechświecie żadna zamieszkiwalna planeta nie mogłaby istnieć.

Szacuje się, że ciemna materia – nazwana tak z powodu braku emisji, odbicia i absorpcji światła – stanowi 85% masy Wszechświata, ale nigdy nie została bezpośrednio wykryta, choć pozostawiła swoje ślady w licznych obserwacjach astronomicznych. Nasze istnienie nie byłoby możliwe, gdyby nie ten tajemniczy, fundamentalny element Wszechświata. Masa ciemnej materii przyczynia się do przyciągania grawitacyjnego, które pomaga w formowaniu galaktyk i utrzymaniu ich struktury4.

Skoro cząstki ciemnej materii istnieją w całej przestrzeni wokół nas, dlaczego są tak nieuchwytne? Fizycy jak dotąd nie zdołali wykryć żadnej cząstki ciemnej materii. Trudność może leżeć w niezwykle egzotycznej naturze tych cząstek, które prawdopodobnie istnieją jedynie jako oscylacje o wyższych wymiarach, żartobliwie nazywane przez fizyków „WIMPS” (weakly interacting massive particles) – słabo oddziałującymi masywnymi cząstkami.

Ostatnie wyniki z najczulszego na świecie detektora ciemnej materii, funkcjonującego niemal milę pod ziemią (zapewnia to osłonę przed „szumem” kosmicznego promieniowania), obniżyły zakres możliwej efektywnej masy WIMP-ów5 do około dziesięciokrotności masy protonu.

Nowy wynik jest niemal pięciokrotnie lepszy od dotychczasowego najlepszego opublikowanego na świecie i nie wykazuje żadnych świadectw na istnienie WIMP-ów o masie przekraczającej 9 GeV/c2.6

 

Hipoteza WIMP

W zależności od poziomu wzbudzenia ciemnej materii jako cząstki wyżej wymiarowej, efektywna masa WIMP może być znacząco mniejsza niż masa odpowiadającej mu cząstki zwykłej materii (takiej jak proton). Zatem najnowsze wyniki detektora nie wykluczają hipotezy WIMP jako wyjaśnienia dla ciemnej materii.

Wracając do przewidywania postawionego w ramach teorii inteligentnego projektu, że ciemna materia może więcej niż jeden antropiczny cel, zastanówmy się, czy ta forma materii mogłaby posłużyć jako potencjalne źródło energii przyszłości. Jedna z hipotez sugeruje, że każda cząstka ciemnej materii składa się z drabiny ponadwymiarowych stanów wzbudzenia7. Jeśli wzbudzenia występują powyżej pierwszego stanu wzbudzenia, to zgodnie z prawami mechaniki kwantowej są one metastabilne, o ile nie będą „stymulowane” do kaskadowego przejścia i powrotu do stanu podstawowego.

 

Robi się ciekawie

Wcześniejsza „ciemna” cząstka materii istniałaby w stanie podstawowym jako zwykła cząstka materii w naszym Wszechświecie. Ale tutaj zaczyna się robić ciekawie – gdy cząstka przechodzi na niższy poziom wzbudzenia, emituje kwant energii równy jej energii spoczynkowej. Jeśli na przykład cząstka ciemnej materii odwzbudziłaby się z drugiego stanu wzbudzenia do podstawowego, wyemitowałaby dwa fotony (w zakresie promieniowania gamma widma elektromagnetycznego), z których każdy miałby energię równoważną energii spoczynkowej tej cząstki.

Aby pozyskać energię z takiej cząstki ciemnej materii, musiałoby w niej zajść odwzbudzenie do podstawowego poziomu. Na podstawie koncepcji technologii laserowej – która to technologia wykorzystuje promieniowanie dostrojone do różnicy energii między stanem wzbudzenia i niższym stanem, aby „stymulować” emisję fotonu energii – można by przyjąć możliwość odwzbudzenia cząstki ciemnej materii za pomocą odpowiednio dostrojonego promieniowania.

Teoria sugeruje, że energia promieniowania powinna być dopasowana do energii spoczynkowej odpowiadającej jej zwykłej cząstki. W przypadku protonu energia ta wynosi 938 MeV, co odpowiada promieniowaniu gamma w widmie elektromagnetycznym.

 

Źródło energii przyszłości

Czasami autorzy science fiction wytyczają kierunki rozwoju technologii, wyobrażając sobie jej osiągnięcia w odległej przyszłości. Niektórzy snuli przypuszczenia na temat futurystycznego źródła energii, co byłoby zgodne z koncepcją ciemnej materii.

Autor licznych książek poruszających zagadnienie inteligentnego projektu, doktor Michael Guillen, w jednym ze swoich dzieł z gatunku fantastyki naukowej, The Null Prophecy8 [Proroctwo zerowe], przedstawił ideę źródła energii dla nowej technologii, co skłoniło mnie do rozważenia możliwości pozyskania energii z ekstrawymiarowych cząstek. Drugą inspiracją był klasyczny autor science fiction, doktor Edward E. Smith9, który pomija wszelkie szczegóły i w typowym dla awanturniczym stylu typowym dla tego rodzaju literatury opisuje zasilanie statków kosmicznych za pomocą „receptorów i konwerterów energii kosmicznej”10.

Czy ciemna materia ujawni dodatkowe korzystne dla człowieka i zgodne z teorią inteligentnego projektu właściwości – przyszłość pokaże. Jeśli jednak dotychczasowe kierunki badań dalej będą zmierzały w stronę precyzyjnego dostrojenia, dalekowzroczności i celowości, to jestem o tym całkowicie przekonany.

Eric Hedin

 

Oryginał: Dark Matter and Intelligent Design: A Prediction, „Evolution News & Science Today” 2025, January 13 [dostęp: 25 VI 2025].

Przekład z języka angielskiego: Dawid Sakowski

 

Źródło zdjęcia: Pixabay

Ostatnia aktualizacja strony: 25.6.2025

Przypisy

  1. Por. C. Luskin, 2024 Nobel Prize Awarded for the Discovery of Function for a Type of „Junk DNA”, „Evolution News & Science Today” 2024, December 17 [dostęp: 10 IV 2025].
  2. Por. J. McLatchie, The Remarkable Carbon Atom, „Evolution News & Science Today” 2024, June 19 [dostęp: 10 IV 2025].
  3. G.F. Lewis, L.A. Barnes, A Fortunate Universe: Life in a Finely Tuned Cosmos, Cambridge University Press, Cambridge 2016, s. 130.
  4. Tamże, s. 148–152. Patrz też L. Biron, LZ Experiment Sets New Record in Search for Dark Matter, „Lawrence Berkeley National Laboratory” 2024, August 26 [dostęp: 10 IV 2025].
  5. Por. L. Biron, LZ Experiment Sets New Record.
  6. Tamże.
  7. Por. E.R. Hedin, Extra-dimensional Confinement of Quantum Particles, „Physics Essays” 2012, Vol. 25, No. 2, s. 177–190, https://doi.org/10.48550/arXiv.1605.04249; V.K. Oikonomou, J.D. Vergados, Ch.C. Moustakidis, Direct Detection of Dark Matter Rates for Various Wimps, „Nuclear Physics B” 2007, Vol. 773, No. 1–2, s. 19–42, https://doi.org/10.1016/j.nuclphysb.2007.03.014.
  8. Por. M. Guillen, The Null Prophecy, Regnery Publishing, Washington 2017.
  9. Por. E.E. „Doc” Smith, Galaktyczny patrol, tłum. E. „Chani” Skalec, „Klasycy Amerykańskiej SF”, Stalker Books, Stawiguda 2022.
  10. Tamże [autor nie podał numeru strony cytatu – przyp. tłum.].

Literatura:

1. Biron L., LZ Experiment Sets New Record in Search for Dark Matter, „Lawrence Berkeley National Laboratory” 2024, August 26 [dostęp: 10 IV 2025].

2. Discovery Institute Press [dostęp: 15 IV 2025].

3. Guillen M., The Null Prophecy, Regnery Publishing, Washington D.C. 2017.

4. Hedin E.R., Extra-dimensional Confinement of Quantum Particles, „Physics Essays” 2012, Vol. 25, No. 2 [dostęp: 12 IV 2025].

5. Lewis G.F., Barnes L.A., A Fortunate Universe: Life in a Finely Tuned Cosmos, Cambridge University Press, Cambridge 2016.

6. Luskin C., 2024 Nobel Prize Awarded for the Discovery of Function for a Type of „Junk DNA”, „Evolution News & Science Today” 2024, December 17 [dostęp: 10 IV 2025].

7. McLatchie J., The Remarkable Carbon Atom, „Evolution News & Science Today” 2024, June 19 [dostęp: 10 IV 2025].

8. Oikonomou V.K., Vergados J.D., Moustakidis Ch.C., Direct detection of dark matter rates for various wimps, „Nuclear Physics B” 2007, Vol. 773, No. 1–2, s. 19–42 [dostęp 12 IV 2025].

9. Smith E.E. „Doc”, Galaktyczny patrol, tłum. E. „Chani” Skalec, „Klasycy Amerykańskiej SF”, Stalker Books, Stawiguda 2022.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *



Najnowsze wpisy

Najczęściej oglądane wpisy

Wybrane tagi