Dziesięć największych problemów naukowych teorii ewolucji biologicznej i chemicznej. Problem 1: nie istnieje żaden wiarygodny mechanizm wytworzenia bulionu pierwotnegoCzas czytania: 10 min

Od redakcji Evolution News: jest to pierwszy tekst w liczącej 10 tekstów serii opartej na artykule Caseya Luskina zatytułowanym The Top Ten Scientific Problems with Biological and Chemical Evolution [Dziesięć największych problemów naukowych teorii ewolucji biologicznej i chemicznej] i opublikowanym w tomie Morethan Myth? [Więcej niż mit?], którego redaktorami są Paul Brown i Robert Stackpole (Chartwell Press, 2014).

„Teoria ewolucji nie ma żadnych słabości”¹. Są to słowa Eugenie Scott (przywódczyni darwinowskiego lobby), które wypowiedziała w rozmowie z mediami dotyczącej przyjęcia w 2009 roku przez Radę Edukacji stanu Kansas wymogu, aby uczniowie zapoznawali się ze świadectwami naukowymi zarówno na rzecz, jak i przeciwko neodarwinowskiej teorii ewolucji.

Osoby, które śledzą debatę nad zagadnieniem pochodzenia, doskonale znają tego typu wypowiedzi jak ta wyrażona przez doktor Scott i wcale nie są nimi zaskoczone. Można odnieść wrażenie, że w mediach niemal codziennie cytuje się biologów ewolucyjnych deklarujących, że materialistyczne ujęcia ewolucji biologicznej i chemicznej są stwierdzeniem „faktu”. Studentów odbywających kursy przygotowawcze lub akademickie ostrzega się, że wątpienie w darwinizm jest równoznaczne z popełnieniem intelektualnego samobójstwa – równie dobrze można twierdzić, że Ziemia jest płaska². Takie próby zastraszania wystarczają do przekonania wielu ludzi, że dla dobra kariery i reputacji oraz by utrzymać stanowisko akademickie, znacznie łatwiej jest zaakceptować darwinizm. Grupkę osób, która wyłamuje się z tego schematu, jest zmuszona do zachowania milczenia.

Czy to jednak prawda, że teoria ewolucji nie ma „żadnych słabości”? Czy ci, którzy podchodzą do darwinizmu sceptycznie, wykazują się odwagą, czy może są po prostu głupcami, którzy marzą o powrocie do wieków ciemnych i ery płaskiej Ziemi?³ Na szczęście bardzo łatwo jest poddać te pytania sprawdzeniu: wystarczy dokonać przeglądu specjalistycznej literatury naukowej i przekonać się, czy przed teorią ewolucji chemicznej i biologicznej stoją zasadne naukowe wyzwania.

W niniejszym tekście dokonam przeglądu części tej literatury i wykażę, że istnieją liczne zasadne wyzwania naukowe względem podstawowych twierdzeń teorii Darwina, jak również dominujących teorii ewolucji chemicznej. Osoby sceptyczne wobec darwinizmu nie muszą bać się despotów, którzy udają, że debata naukowa jest zbędna.

Problem 1: nie istnieje żaden wiarygodny mechanizm wytworzenia bulionu pierwotnego

Zgodnie z poglądem przyjętym przez badaczy pochodzenia życia powstało ono drogą niekierowanych reakcji chemicznych zachodzących na wczesnej Ziemi, czyli około trzy do czterech miliardów lat temu. Większość teoretyków jest zdania, że do powstania życia prowadziło wiele kroków, ale pierwszym musiało być wytworzenie się bulionu pierwotnego – oceanu zawierającego proste cząsteczki organiczne – z którego wyłoniło się życie. Chociaż istnienie tego bulionu przez dziesiątki lat uznawano za niepodważalny fakt, to ten pierwszy krok w większości teorii pochodzenia życia staje w obliczu licznych trudności naukowych.

W 1953 roku Stanley Miller, doktorant z Uniwersytetu Chicagowskiego, oraz jego promotor Harold Urey przeprowadzili eksperymenty w nadziei na uzyskanie cegiełek budulcowych życia w warunkach naturalnych panujących na wczesnej Ziemi⁴. Te eksperymenty Millera-Ureya miały symulować przechodzenie błyskawic przez gazy występujące w atmosferze na wczesnej Ziemi. Kiedy Miller rozpoczynał eksperymenty i pozwalał, aby produkty chemiczne osadzały się przez jakiś czas w kolbie laboratoryjnej, odkrył, że wytworzyły się aminokwasy, czyli cegiełki budulcowe białek.

Przez dziesiątki lat uznawano, że w ramach tych eksperymentów wykazano, iż cegiełki budulcowe mogły powstać w naturalnych, realistycznych warunkach ziemskich⁵, co stanowiło potwierdzenie hipotezy bulionu pierwotnego. Od kilkudziesięciu lat było jednak również wiadomo, że atmosfera panująca na wczesnej Ziemi diametralnie różniła się od mieszaniny gazów użytych w eksperymentach Millera-Ureya.

Atmosfera zastosowana w modelu Millera-Ureya składała się głównie z takich gazów redukujących, jak metan, amoniak oraz wodór w wysokim stężeniu. Geochemicy uważają obecnie, że w atmosferze wczesnej Ziemi nie występowały znaczne ilości tych składowych. (Gazy redukujące to takie, które oddają elektrony w trakcie zachodzenia reakcji chemicznych). Pracujący na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz badacz pochodzenia życia David Deamer wyjaśnił tę kwestię w artykule opublikowanym na łamach czasopisma „Microbiology and Molecular Biology Reviews”:

Ten optymistyczny obraz zaczął się zmieniać pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku, kiedy coraz bardziej stawało się jasne, że za powstanie i skład wczesnej atmosfery odpowiadała prawdopodobnie aktywność wulkaniczna. Atmosfera składała się głównie z dwutlenku węgla i azotu, nie zaś z mieszaniny gazów redukujących, jak założono w modelu Millera-Ureya. Dwutlenek węgla nie sprzyja istnieniu bogatego wachlarza szlaków syntezy prowadzących do powstania możliwych monomerów […]⁶.

Podobnie opisano sprawę w artykule opublikowanym w czasopiśmie „Science”: „Miller i Urey wykorzystali atmosferę »redukującą«, w której cząsteczki są bogate w atomy wodoru. Jak się później okazało, Miller nie zdołał wytworzyć związków organicznych w atmosferze »utleniającej«”⁷. Autor stwierdził bez ogródek, że „wczesna atmosfera w niczym nie przypominała tej wykorzystanej w symulacji Millera-Ureya”⁸. Spójne z tym są również wyniki badań geologicznych, w ramach których nie odkryto świadectw niegdysiejszego istnienia bulionu pierwotnego⁹.

Za tym, że wczesna atmosfera Ziemi nie zawierała wysokich stężeń wodoru, amoniaku i innych gazów redukujących, przemawiają dobre powody. Uważa się, że atmosfera na wczesnej Ziemi powstała w wyniku wyziewów wulkanicznych, a skład gazów wulkanicznych jest zależny od chemicznych właściwości płaszcza wewnętrznego Ziemi. Wyniki badań geochemicznych wskazują na to, że chemiczne właściwości tego płaszcza były w przeszłości takie same jak obecnie¹⁰. Współcześnie wyziewy wulkaniczne nie zawierają jednak metanu ani amoniaku i nie są redukujące.

Autor artykułu opublikowanego na łamach czasopisma „Earth and Planetary Science Letters” ustalił, że chemiczne właściwości wnętrza Ziemi były zasadniczo niezmienne w historii istnienia naszej planety, co prowadzi do wniosku, że „Życie mogło powstać w innych środowiskach lub wskutek działania innych mechanizmów”¹¹. Dane empiryczne tak zdecydowanie przemawiają przeciwko prebiotycznej syntezie cegiełek budulcowych życia, że w 1990 roku Rada do spraw Badań Przestrzeni Kosmicznej działająca w ramach National Research Council rekomendowała, aby badacze pochodzenia życia przeprowadzili „ponowną analizę możliwości syntezy monomerów biologicznych w warunkach prymitywnych środowisk ziemskich przy uwzględnieniu wyników aktualnych modeli wczesnej Ziemi”¹².

Z powodu tych trudności niektórzy czołowi teoretycy zaczęli kwestionować wyniki eksperymentów Millera-Ureya i odrzucili teorię bulionu pierwotnego, którą te wyniki rzekomo potwierdzają. W 2010 roku Nick Lane, biochemik z Kolegium Uniwersyteckiego w Londynie, stwierdził, że teoria bulionu pierwotnego „nie ma sensu” i „minęła już jej data przydatności”¹³. Według niego życie powstało w podwodnych kominach hydrotermalnych. Jednak zarówno hipoteza kominów hydrotermalnych, jak i hipoteza bulionu pierwotnego stoją w obliczu innego wielkiego problemu.

Teoria ewolucji chemicznej nie ma szans na powodzenie

Załóżmy na moment, że na wczesnej Ziemi istniał pewien sposób tworzenia prostych cząsteczek organicznych. Być może utworzyły one bulion pierwotny albo powstały w okolicach jakiegoś komina hydrotermalnego. Niemniej badacze pochodzenia życia muszą wyjaśnić, jak w dalszej kolejności aminokwasy lub inne najważniejsze cząsteczki organiczne połączyły się ze sobą, tworząc takie długie łańcuchy (polimery) jak białka (bądź RNA).

Jednak z chemicznego punktu widzenia ostatnim miejscem, w którym aminokwasy miałyby się łączyć ze sobą w łańcuchy, jest właśnie takie środowisko wodne jak bulion pierwotny lub środowisko podwodne w pobliżu komina hydrotermalnego. Jak przyznali przedstawiciele Narodowej Akademii Nauk: „Dwa aminokwasy nie łączą się ze sobą spontanicznie w wodzie. Preferowana pod względem termodynamicznym jest natomiast reakcja przeciwna”¹⁴. Innymi słowy woda rozkłada łańcuchy białkowe z powrotem na aminokwasy (lub inne składniki), co sprawia, że utworzenie białek (bądź innych polimerów) w bulionie pierwotnym jest bardzo trudne.

Materialiści nie mają dobrego wyjaśnienia tych pierwszych, prostych kroków, które są konieczne do powstania życia. Teoria ewolucji chemicznej nie ma żadnych szans na powodzenie.

Casey Luskin

Oryginał: Welcome to the Top Ten Scientific Problems with Biological and Chemical Evolution, „Evolution News & Science Today” 2015, January 2 [dostęp 22 II 2023].

Przekład z języka angielskiego: Dariusz Sagan

Źródło zdjęcia: Pixabay

Ostatnia aktualizacja strony: 22.2.2023

Literatura: